TOZLU PEMBE

28.Bölüm"Aşk Matemi"

Bir kaç gün büşralarda kaldıktan sonra annemin ısrarıyla eve döndüm.Leylayı evde görmek benim için olanları unutmamı zorlaştırıyordu.Leyla ve abim gayet sevimli bir çift olmuşlardı fakat onları böyle görmek beni bir yandan mutlu etsede kendi halimi düşünüp üzülmemem elimde değildi.Günlerdir telefonum kapalıydı Umut'un beni arayıp aramadığı hakkında hiç bir fikrim yoktu.Defalarca annemi arasada annem telefonunu açmamıştı. Bir yandan çok özlesemde bir yandan iremle onu o şekilde gördüğümü hatırlayıp kendime kızıp kendimle kavga ediyordum.Hayat artık benim için daha da zordu...

Sabah annem telefonunu getirip büşranin hatta olduğunu söyledi.Uykulu gözlerle henüz konuşmaya hazır olmayan sesimle cevap verdim.

"Efendim büşra"

"Günaydın zümra nasılsın?"

"İyi sen"

"Bende iyim bugün çıkıp hava alalım mı biraz?"

"Büşra hiç halim yok."

"Zümra lütfen kırma beni bir yerlerde oturur çay içeriz."

"Büşra inan hiç halim yok."

"Zümra lütfen." Yalvarmaklı ses tonuna artık karşı gelemeyip kabul etmiştim.Üşengeç bir tavırla yatağımdan kalkıp hazırlandım.Leyla ve annemin ısrarlarına rağmen kahvaltı yapmadan evden çıktım.Nede olsa kahvaltı yapmadım diye kızan biri yoktu hayatımda,büşrayla hep gittiğimiz kafeye gidip oturdum.Az sonra büşrada geldi.Biraz hal hatır sormaya kalmadan kapıda umut ve irem belirdi.

"Büşra gördüğümü sende görüyor musun?Ahlaksız utanmasıda kalmamış sevgilisini almış yanımıza geliyor."

Büşra gayet sakin bir edayla

"Zümra sakin ol!Dur bi bakalım ne için geliyorlar" Ben sinirden dudaklarımı ısırıyordum.Yanımıza doğru yaklaşınca aklıma dank etti.

"Büşra sen mi haber verdin burda olduğumuzu?"

Büşra suçlu bir yüz ifadesiyle yüzüme baktı.Büşrayı azarlamaya vaktim olmadan yanımıza geldiler.Ben onlara bakmayıp aniden kalkmak için hamlede bulununca umut yine en sevdiği hareketi yapıp sıkıca kolumdan tuttu.Ben ise öfkelenip

"Bırak kolumu hangi yüzle yanıma geliyorsunuz?"

Umut yalvarırcasına bir bakış atıp

"Zümra lütfen dinle biraz iremin sana anlatacakları var."

"Ya ben sizi dinlemek istemiyorum bırak kolumu"

Umut öfkelenip

"Ehh ne  inatçısın sen ya dur bi durmak zorundasın.Yargısız infaz yapıyorsun bir şey gördün bana sormak yerine düğünümüzü iptal ettin."

"Yani suçlu şimdi ben miyim?"

Birbirimize olan ses tonumuz bir hayli yükselince büşra atılıp

"Ya bi durun sakin olun.Zümra sende bi dur bi dinle konuşsun."

"Konuşsun ama konuştukları benim umrumda bile değil.'

İrem sıkılgan bir yüz ifadesiyle bana bakıp

"Bak zümra gördüğün hiç bir şey doğru değildi.Evet Umut'u ben yıllardır severim ama o beni hiç bir zaman sevmedi."

"Oo maşallah dersini iyi çalışmışsın.Umutta seni sevmediği için mi öpüyordu."deyip cevap verdim.Umut iyce öfkelenip

"Ya bi dinle zümra."

"Ya neyi dinleyim ya saçma sapan masallarınızı kendinize saklayın."irem artık sesini yükseltip

"Zümra evet o gün biri birini öptü ama o umut değildi." başını önüne eğerek "O bendim Umut'u öptüm çünkü Asuman hanım istedi.Umutla sizi ayırmak için bende Umut'u sevdiğim için bu iş benimde hoşuma gitti."