Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" aramak boşuna bulunmak istemeyeni."
🌼
Jiminden:
Derin, ardı arkası kesilmeyen düşünceler beynimin içinde dolaşırken bu koşullarda işime odaklanmak çok zordu. Olan olaylardan sonraki gündeydik ve öğle arasına girmişken ağrısı dinmeyen başımı ovuyordum.
Jungkook kafamı çok meşgul ediyordu. Kendimi geçmişimden soyutlamış işime adamışken plan dışı gelişen olaylara hakim olamamıştım.
Uyuşturucu bağımlısı olan hastamdan hoşlanıyordum. Hemde bana karşı duygusal anlamda birşey hissettiğine mi yoksa cinsel bir dürtü olduguna bile emin olmadan kendimi kaptırmıştım.
Burası toz pembe bir peri masalı değildi ve malasef bir öpücükle herşey değişmiyordu.
Oturup olan şeyleri düzgünce konuşmak istiyordum. Eğer jungkooka geri dönülemez bir şekilde aşık olduğum zaman karşılıksız olduğunu öğrenirsem kendimi toparlamam çok zor olacaktı. Yetişkin bireyler olabilirdik fakat deli gibi utandığım ve ilk adımı atıp kendimi ona zorla yamamak istemediğim için iletişime geçmemiştim. Zaten dudaklarına atılıp öperken yeterince istekli olduğumu belirtmiştim birde arayıp kendimi dahada rezil etmek istemiyordum.
İçim içimi yiyordu ama onada düşünme fırsatı vermek adına sessizliğimi koruyordum.
Düşündükçe geri çıkılamaz bir hâl alan düşüncelerimden hızla arınıp bitmeye yakın öğle arasında bir kahve içmiştim.
Çalan iş telefonunu açıp sıradaki hastayı içeri davet ettim.
Gelen kişi yaklaşık 8 seanstır gelen ve yavaş yavaş şizofreni teşhisime emin olduğum bir adamdı. Yine ellerini birbirine sürtüp tedirgin bir şekilde odaya girdi. Ayağı kalkıp gülümsedim ve elimle yerini işaret ettim.
"Hoşgeldin sungwo." Baş selami verip yine bakışlarını tedirgince odada gezdirip ellerini birbirine sürtüp yerine oturdu.
"Neler yaptın bensiz?
"Bay park herşey çığrından çıkıyor. Yaratırken böyle olmasını istememiştim. Kontrol altına almalıyım ama sorun büyük! Biliyor musunuz tüm hafta bunu düşündüm! Dünyayı böyle yaratmak istemedim! Insanlar bencil ve sorumsuz oldular. Onları böyle yaratmadım ben! Benim sözümden çıktılar." Başını eğip saçlarını çekiştirdi.
Sungwo çocukluğunda babası tarafından annesi ve abisi gözleri önünde önce işkence görmüş ardından öldürülmüştü. Ardından yetimhaneye gidişi orda gördüğü şiddet reşit olduktan sonra sokakta gördüğü muamele derken asla günyüzü görmemiş daima ezilen olmuştu. Kendini artık tanrı sanıyor herşeyi kendinin yarattığına inanıyordu. Şuanda ise dünyanın çığrından çıktığını yarattığını düzeltmek için yollar arıyordu. Git gide kötüleşiyordu. İlaçlar sözlerim artık ise yaramıyordu.
