Esmer genç odada bir ileri bir geri gidiyor endişeli ve karmaşık duygularla tırnaklarını avuç içine batırıyordu. Isırmaktan bir hal olmuş dudaklarını yeniden dişleri arasına aldı. Kaç dakika hatta saat olmuştu bilmiyordu. Derin nefesler alıyor ve sakinliğini-olduğu kadar- korumaya çalışıyordu.
Lanet olası hap nerede kalmıştı!
Elindeki son parasını uyuşturucuya vermişti ve artık tek kuruşu bile yoktu. Namjoon yada Taehyung'a gidip para kazanmak için iş istemeliydi.
Kulaklarına dolan zil sesiyle yüzünde acı bir tebessüm oluştu. Titreyen ayaklarıyla hızla kapıya koştu ve kavradığı kolu aşağı çekti. Karşısında çoğu zaman eve malları getiren genç çocuk lucas duruyordu.
Malları sadece sahiplerine verir ve parasını çıkarırdı. Kimsesi yoktu ve geçimini bu şekilde yapıyordu. Aynı zamanda okuduğu tıp fakültesi için tek geçim kaynağı buydu. Jungkook bu çocuğu çok seviyordu. Her ne kadar böyle kirli bir iş yapmış olsa bile arada içki dışında ağzına kötü hicbir şey girmezdi. Tek amacı belli bir kazanca erişip şu lanet yerden kurtulmaktı.
Her zaman lucas'ın gayreti ve hayata tutunma çabasına hayran kalmıştı. Keşke dedi. Keşke onun kadar olup hayata tutunabilseydim derdi hep.
Lucas gülümsemiş ve cebindeki ufak poşeti çıkarıp jungkooka uzatmıştı.
"Hyung kendine dikkat et. Senin için endişeleniyorum" paketi alırken sesini duydu gencin.
"Ne? Sorun ne?"
"Sorun ne mi? Gerçekten mi hyung? Güçlüsün iyi bir vücudun var. Dayanıklı ve iyi görünümlüsün. Şu halinle bir işe girmen zor değil. Tek yapman gereken şu lanet hapı bırakmak. Bunu yapabileceğine inanıyorum"
Derin bir nefes verdi esmer olan. Yine o klasik ve alışılmış konuşma olacaktı.
"Lucas bu konuyu konuştuk seninle"
"Ben konuştum sen geçiştirip durdun. Duyduğum kadarıyla bay jeon bunun için bir şeyler yapıyormuş. Umarım işe yarar" genişce gülümsemiş elleriyle jungkookun omzunu sıvazlamıştı.
Jungkook karışısında sanki kendinden küçük değilde bir ağabeyi var gibi hissetmişti.
