Onvergetelijke pijn

~ 17 ~

Er stapt een jongen uit dezelfde BMW.

Het is precies de jongen die ik wil zien.

"Sa..Safouane?" Vraag ik met een trillende stem.

Wat doet hij hier? Eerst helemaal niks laten horen en dan staat hij opeens voor me.

En hoe weet hij dat ik nu uit ben?

"Hey prinsesje" zegt hij en glimlacht breed.

Ik wil naar hem toe rennen en hem knuffelen maar ik sta aan de grond genageld.

Hij loopt op me af: "Ik heb je gemist Saar"

Ik kan het niet laten en ren naar hem toe.

Ik knuffel hem.

Hij trekt me stevig tegen zich aan en geeft me een kus op mijn schouder.

Mijn ogen vullen zich met tranen, ik doe mijn ogen dicht.

Wat voelt dit goed, ik heb hem zo erg gemist..

Ik wist wel dat hij me niet in de steek zal laten.

Ik laat hem los en veeg mijn tranen weg.

"Niet huilen lieverd, ik was je geen enkele seconde vergeten" zegt hij zachtjes terwijl hij met zijn hand over mijn wang gaat.

Hij is zo lief.

"Waarom heb je niks van je laten horen, helemaal niks. Ik heb je zo erg gemist" ik knuffel hem weer stevig.

"Ik kon je echt niet bellen, ik was gister avond al thuis maar ik wou je verassen" zegt hij en kust me op mijn voorhoofd.

"Ik hou van je Sarah, ik zal je nooit pijn doen" fluistert hij

Hij laat me los en we lopen naar de auto toe.

"Wacht, misschien heeft mijn broer zijn scooter nodig" zeg ik en kijk hem verdrietig aan.

Jammer, dat word gewoon naar huis.

"Bel hem en vraag waar hij is"

De telefoon gaat een paar keer over.

"Yoo" Yassir is duidelijk niet alleen.

"Waar ben je?"

"Onderweg naar Roffa ik kom rond 12 uur thuis. Ik heb tegen papa 7 uur gezegd maar niks zeggen hij werkt tot 4 uur avond, zal ik pizza voor je bestellen?" Vraagt hij lief.

"Oh isgoed, ik koop zelf wel wat uit de winkel of anders bestel ik wat, veel plezier" zeg ik blij en hang op.

Hij kijkt me stralend aan: "Ben je vrij?"

"Yess" antwoord ik en glimlach.

Hij pakt mijn hand en drukt er een kus op.

We rijden de parkeerplaats af.

"Hoe wist je dat ik uit was?"

"Ik was vanochtend al langs de bushalte gereden maar zag alleen die vriendin van je, ze vertelde dat je moest melden op school en vertelde me dat je me heel erg miste en heel het weekend aan me hebt gedacht. Ik vroeg haar toen hoelaat je uit was omdat ik je op school wou verassen" zegt hij.

Ik kijk naar mijn schoenen.

"Hoelaat komt je broer thuis?"

"Heel laat" antwoord ik.

"We gaan samen wat eten, ik had je belooft een dag wat leuks te doen, vandaag de helft van de dag en een andere keertje weer"

Hij is geweldig.