Onvergetelijke pijn

~ 31 ~

''Yassir!'' roep ik en ren op hem af.

Ik val in zijn armen en hij houd me stevig vast.

De tranen trollen langs mijn wangen, ik kan niet stoppen met huilen.

''Ewa saffi'' zegt hij lachend en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

''Ik weet dat je kapot gaat'' wil ik zeggen.

''Eeeeeeey'' zegt Charafeddine tegen Yassir en ze groeten elkaar met een knuffel die eindigd met een boks.

''Ik heb je gemist'' zeg ik terwijl ik mijn tranen weg veeg.

''Wie heeft je gebracht?'' Vraagt Charafeddine

''Ik was 9 uur al vrij man, papsco was werken, ik heb wahed (een) trein gepakt hier natoe'' zegt hij.

''Wil je niet zitten ofzo?'' Ik kijk hem aan en kan mijn ogen nog steeds niet geloven.

Hij is er weer..

Misschien later niet meer..

Het doet pijn, heel veel pijn.

''Sarah heb jij geen les? en waarom zie je eruit als een zwerver?'' hij kijkt me aan en schiet in de lach.

''Dat heb jij veroorzaakt'' zeg ik serieus.

Zijn lach veranderd in een serieus gezicht en hij draait zijn hoofd om.

''Ga je mee naar me osso wella?'' hij kijkt naar Charafeddine.

''Wat dingetjes bespreken'' zegt hij tegen hem en knipoogt.

''Heb nog 2 uur les man, wacht je of kom k naar je oss?'' Charafeddine kijkt mijn kant op.

''Ewa Sarah? wat doe je hier?'' Yassir bekijkt me van top tot teen.

''Wat? Ik ben eruit gestuurt omdat ik geen boeken mee had en telaat was'' zeg ik zachtjes.

''Ewa saff' zegt Yassir en kijkt naar Charafeddine.

''Waar zat je met je..''

''EEEEEEEY YASSIR!'' hoor ik achter me.

Een grote groep jongens komt blij onze kant op gerend.

Ze klappen Yassir overal en ik loop weg.

Ik ga hier niet met 10 jongens staan.

Wat zou hij moeten bespreken?

De bel gaat & leerlingen stromen de aula binnen.

Ik zie Inaya snel de trap afrennen.

Hier gaan we het krijgen.

''Sarah! Sorry wollah, die reactie bedoelde ik niet zo'' zegt ze en kijkt me geschrokken aan.

''Is niet erg, ik bedoelde het niet zo'' zeg ik en glimlach.

''YASSIR IS ER!'' hoor ik achter me.

Inaya's ogen worden groter.

''Yassir?!'' vraagt ze ongelovig.

''Jaa, bij Charafeddine, er staan wel veel jongens'' zeg ik en loop naar de wc.

Ik zie haar verbaasd mijn kant opkijken en ik loop gewoon door.

Ik ben overal klaar mee man, ik verlang naar niemand meer.

Alleen naar rust, ik weet niet eens wat er verder aan gaat komen.

Misschien ga ik wel dood, of papa?

Nobody knows.

''Sarah..'' Charafeddine staat achter me.