Onvergetelijke pijn

~ 19 ~

Politie Amsterdam?

"J..ja. wa.. waarom?" Vraag ik trillend.

"Ik ben opzoek naar de ouders of verzorgers van Yassir (...) zijn die aanwezig?"

"Ne..nee mijn vader heeft nachtdienst en is op dit moment afwezig, kan ik iets door... door geven"

"Met wie spreek ik nu dan?"

"Met zijn zus van 18" lieg ik.

Ik weet zeker dat hij het me niet gaat vertellen als ik zeg dat ik 17 ben.

"Helaas moet ik u mededelen dat de heer Yassir (...) gisteravond om 23:44 is gearresteerd voor het plegen van een gewapende overval"

Het liefst wil ik schreeuwen, maar het kan niet..

Het kan niet.. Yassir zou zoiets nooit doen.

Ik heb het gevoel dat ik elk moment kan neer vallen.

Tranen vallen langs mijn wangen en mijn lichaam trilt .

Waarom hij?

"Gaat alles goed met hem? Kan ik hem spr..spreken, kan ik hem opzoeken" ik veeg mijn tranen weg en nieuwe tranen volgen.

Alles lijkt zwart te worden.

"Op dit moment vind er nog een onderzoek plaats, morgen ochtend weten we meer. Dan kunt u hem eventueel even spreken, meneer mankeert niks."

Ik voel me langzaam slap worden.

Alhamdoulillah mankeer hem niks.

Wat bezielde hem, wat is de reden.

"Oke ik zal het doorgeven aan mijn.. vader" zeg ik en hang met schrik op.

Ik laat mijn gevoelens de vrije loop.

Ik laat mij huilend op de bank vallen en kruip ik in mekaar.

Ik begin te snikken.

Waarom mijn broer, wat is er met hem aan de hand.

Hoezo hij? Hij is het gewoon niet.

Hij heeft het niet gedaan.

Dit is een misverstand.

Mijn mobiel gaat een paar keer af maar ik heb geen kracht om op te staan.

Dit is de eerste keer dat we te maken hebben met de politie.

Ik doe even mijn ogen dicht, door mijn droge keel snak naar een glas water.

Met moeite loop ik naar de keuken toe en drink een glas water.

De deur gaat open en ik hoor mijn vader zijn schoenen en jas uittrekken.

Hoe ga ik dit aan hem vertellen? Waarom was ik gewoon niet gaan slapen.

Ik leun met mijn ellebogen tegen het aanrecht en leg mijn hoofd op mijn armen.

"Hey Sarah ben je nog wakker lieverd?" Zegt mijn vader als hij de keuken inloopt.

Ik verrek geen spier, ik heb geen zin om hem aan te kijken.

"Sarah?" Ik voel zijn hand op mijn schouder.

Ik draai me om en laat me huilend in zijn armen vallen.

"Meissie.. wat is er aan de hand?, gaat alles goed?" zegt mijn vader terwijl hij mij troost.

Hij wil niet weten wat er aan de hand is.

Ik heb het gevoel dat mijn tranen op zijn.

"De politie belde net.. ze zeiden dat Ya..Yassir vast zit, ze hadden.. het over een overval" zeg ik en ik kijk mijn vader recht in zijn ogen aan.