Hoofdstuk 80

494 26 25
                                    

Datum: Donderdag 11 Maart ~2021~
Tijd: 17:00 S'Middags
Locatie: Tankstation {Breda}

POV Souhailla

Oké dit is echt FUKCING akward
Ik zit in het midden ik de auto en naast mij aan mijn linker en rechter kant zitten Latif en Safouane
De hele tijd hebben ze niks gezegt
En ik?
Ik ook niet ja wtf moet ik zeggen
Ik ben nog steeds een beetje boos op Safouane ik bedoel hij heeft Ismail vermoord ik kan hem dat niet zomaar vergeven ook al zou ik dat willen kan ik dat Ismail niet aan doen het voelt dan alsof ik hem verraad
Of ik nog iets voel voor Safouane?
Natuurlijk!
Hij was de eerste jongen die ik leuk vond na Ismail
Dat is iets speciaals ik had gezworen nooit meer van iemand anders te houden dan Ismail na zijn dood werd ik heartless ik wilde niks met liefde te maken hebben met de jaren heen had ik ook echt nooit liefde gevoeld
ik had nooit iemand die van me hield op een liefdes manier Ismail zag me als zijn zusje ik had niet echt hoop dat hij het zelfde voelde dus verstopte dat gevoel (niet wetend dat hij toen wel het zelfde voelde)
Ismail is en blijft mijn eerste liefde maar er valt niet echt veel over te zeggen omdat het gevoel niet wederzijds was
Bij Safouane voelde ik die warmte
Ik voel dat onze harten elkaar kennen
Onze liefde kan niet worden vertelt of beschreven
Ik was echt gelukkig met hem hoe hij me vasthield alsof die me nooit los wou laten
Hoe hij me aankeek in miij ogen dat gevoel is onbeschrijfelijk
Ik mis onze leuke grappige momenten samen
Maar
Na wat hij Ismail aan heeft gedaan
Zoals ik al zei ik kan het niet
Ik kan niet doen alsof er niks is gebeurt hij heeft die shit gedaan en meende die shit er is geen weg terug
Hij is en blijft de moordenaar van mijn vriend
En ik wil daar niks mee te maken hebben........
Ik zucht
Dan stopt de auto ineens

"shokran broer" zegt Latif tegen de jongen achter het stuurt Latif stapt uit en houd de deur voor mij open ik stap ook uit waar tf zijn we

"Vliegveld?" zeg ik verward Latif knikt en pakt mijn hand vast

"ze kan zelf lopen weet je" zegt Safouane Geïrriteerd
Latif kijkt hem droog aan

"Ik zoek gwn een excuus om haar hand vast te houden Weet je" zegt Latif terug Safouane kijkt hem woedend aan
Ik trek mijn hand snel uit die van Latif

"Duss wat doen we hier" zeg ik om van onderwerp te veranderen
Latif kijkt mij aan

"We gaan naar een land waar die Zemmer Zayn geen connecties heeft" zegt Latif en begint te lopen ik loop snel achter hem aan

"Je hebt niet eens Vliegtickets en KIFESH ANDER LAND!?? Ben je gek?" zeg ik verbaast
Latif stopt met lopen en draait zich om waardoor hij mij nu aankijkt
Hij tikt op mijn hoofd

"Er staat een FUKCING prijs op je hoofd mensen gaan je zoeken vluchten is enige oplossing" zegt hij hard
Ik kijk hem woedend aan heeft die nou op mijn hoofd getikt?

"En als ik nee zeg ik heb jou niet Nodig!!" schreeuw ik
Latif begint te lachen

"Heb heb je wel Souhailla ik kan de taal van het land waar we heen gaan en"
Hij zet een stap dichter bij mij

"Jij" hij zet nog een stap dichter bij mij en legt zijn hand op mijn schouder

"Niet" hij glimlacht nog en pakt me dan vast bij mijn arm

"We gaan" zegt hij voor ik het weet word ik vast gepakt aan mijn andere arm latif draait zich om ik volg de hand die op mijn arm zit en zie Safouane hij kijkt Woedend naar Latif

"Luister kkr Hoeren zoon je kan haar niet zomaar overaal mee slepen ze wilt niet eens met je mee wesh ben je haar Vriendje!???" schreeuwt Safouane net dat ik iets wil zeggen
Word ik onderbroken

{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }   Where stories live. Discover now