Hoofdstuk 33

574 22 16
                                    

1 Maand Later en paar Dagen....

Datum: Zaterdag 16 November~2020~
Tijd: 01:01 S'Nachts
Locatie: Villa Souhailla {Rotterdam}

POV Souhailla

Ik rol wat in mijn bed
Ik heb wellou slaap
Hoe the fuck kan ik slapen als Safouane in een krr Coma ligt!!!
En dat al 1 Maand lang!
Ik zucht en sta op
Ik ga zws niet kunnen slapen
In deze maand heb ik maar 10 uur geslapen ofzo ja besef 10 uur!!!!
Ik loop mijn kamer uit naar beneden
Als ik in de keuken ben vul ik een glas water en drink dat in 1x op
Ik leg het glas neer en ga zitten aan de bar (je weet wel die stoelen die tegen over de keuken staan aan het aanrecht)

Ik doe mijn handen in mijn haren en mijn ellebogen op de tafel
Safouane word toch wakker aub!

"Souhailla?" ik kijk geschrokken achter mij en zie Tarik
Ja Tarik woont hier tijdelijk net Als Khalil Soumaya woont hier zws al
De politie is opzoek Naar Tarik want hij hoort ik de gevangenis te zitten hij verstopt zich voor de Police
Hij wrijft in zijn ogen en kijkt naar de klok

"waarom slaap je niet?" vraagt hij en gaapt
Ik ga weer goed zitten en staar voor mij uit

"ik kan niet slapen" zeg ik eerlijk
Dan hoor ik voetstappen dichterbij komen dan kijk ik recht in de ogen van Tarik die tegenover mij staat achter het aanrecht/Tafel
Hij kijkt mij bezorgt aan

" kan je niet slapen door Safouane?" zegt hij ik knik en kijk naar mijn handen
Het blijft lang stil tussen ons

"en jij?" vraag ik om de stilte te verbreken

"ik had een slechte droom" zegt hij en staart naar de Tafel
Ik kijk hem lang aan

"wil je er over praten?" vraag ik dan
Dan kan ik tenminste even aan iets anders denken.....
Tarik twijfelt maar begint dan met praten

"het ging over mijn zusje ze..... Ze is dood de droom ging over hoe ze dood ging en het moment bleef zich maar herhalen en herhalen en dat voelde als uuren lang steeds opnieuw en opnieuw wou ik haar redden maar ik was te laat steeds als ik bijna bij haar was was ik te laat en werd alles teruggespoeld het voelde als een marteling" zegt hij en staart emotieloos voor hem uit
Ik kijk hem nieuwschierig aan

"hoe is ze dood gegaan?" vraag ik
Tarik kijkt mij aan

"we waren nog zo klein...... Het gebeurde zo snel we speelde op de straten ik....... Schoot de bal het belande op de druke weg ze rende achter de bal aan ik ik riep haar nog maar ze hoorde mij niet ik zag een auto hard aan komen rijden ze rende de weg op en had de bal vast de auto rijde steeds sneller en sneller
Ze draaide zich om naar mij en zei
Tarik ik heb de bal! Ik zag de auto dichterbij komen ik rende als een gek naar haar toe en schreeuwde Amria Kijk uit!! maar ik was te laat de auto reed haar aan en hard ook ze voel op de grond onder het bloed de krr auto stopte niet eens hij reed veder ik zag mijn zusje levenloos op de grond liggen ze was nog 6 nog zo jong ik rende naar haar toe en nam haar in mijn armen ik schreeuwde haar naam maar ze gaf geen reactie de ambulance werd gebeld ik luisterde naar haar hartslag maar ik hoorde niks en dat was het moment dat ik besefte dat mijn prinses mijn beste vriendin mijn kleine zusje mij had verlaten..... "zegt Tarik
Ik kijk hem met grote ogen aan
Terwel hij dit vertelde rolde er tranen over zijn wangen
Ze was nog zo jong!!!
Ik sta op en loop naar hem toe

" het is allemaal mijn schuld als ik die verdomme bal niet had getrapt dan was ze nog hier ze zou dan jou leeftijd hebben gehad" zegt hij verdrietig
Voor ik het weet geef ik hem een knuffel hij versteend eerst maar slaat dan zijn armen om mij heen

" het is allemaal mijn schuld als ik die verdomme bal niet had getrapt dan was ze nog hier ze zou dan jou leeftijd hebben gehad" zegt hij verdrietig Voor ik het weet geef ik hem een knuffel hij versteend eerst maar slaat dan zijn armen om mij heen

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

Hij had een knuffel nodig ik zag het aan zijn blik

"ze was zo mooi Souhailla.... Ze had mooie groene ogen net zoals de joune
Ze had zwarte stijle haren en ze kon iedereen laten lachen ze was het zonnetje in huis" zegt hij we laten elkaar los en ik kijk hem met medelijden aan

"na haar dood kon ik mij niet onder controle houden ik wist niet hoe ik met deze situatie om moest gaan ik was FUKCING 9 jaar oud ik ging het slechte pad op ik had geen licht meer in mijn leven alles wat ik zag was duisternis met de jaren mee werd ik een monster "zegt hij
Wow

POV Algemeen

Niemand is slecht geboren..
met de tijd en situaties veranderen mensen mee
soms goed maar soms slecht
Je kan niet over iemand oordelen
Als je zijn verhaal niet kent
Niemand is slecht
dingen die zijn gebeurt in het verleden hebben hem gemaakt tot wie hij nu is
Mensen reageren er verschillend op
Sommige gaan juist het rechte pad op en anderen het slechte pad
Denk voortaan eerst na voor je je oordeel klaar hebt

Een meisje
Mensen denken dat ze het 'perfecte' leven heeft maar waarom kijk je niet wat dichterbij?
Misschien lacht zij elke dag en maakt zij mensen aan het lachen
Ze maakt mensen blij want ze kan zelf nauwelijks echt lachen
Ze draagt een fake smile en niemand die het door heeft
Ze voelt zich onzeker en haar famillie en vrienden maken het erger weten zij dan niet dat ze door hun dagen niet heeft gegeten?
Dat ze zich zelf snijd door hun pijnlijke woorden
"je bent te dik"
"je bent een mislukkeling"
Haar thuis situatie is verkankerd
Maar toch doet ze haar best en blijft ze lachen
elke dag een klap
Elke x weer Een schop in haar buik een vuist tegen haar slaap
Ze is kapot maar blijft lachen voor de buitenwereld
En doet alsof ze het goed heeft
Weten zei dan niet dat ze kapot gaat?

Een jongen
Mensen denken Hij heeft het 'perfecte' leventje
Maar waarom kijk je niet wat dichterbij
weten zij dan niet dat hij kapot is
Hij is moe
Beide ouders verloren
5 broertjes en zusjes
Hij heeft 5 baantjes en werkt zich kapot om zijn famillie te onderhouden
Maar hij blijft lachen naar de buiten wereld en hij houd zich sterk voor zijn famillie al staat die op het punt van instorten
Niemand weet dat die elke avond breekt en huilt
Hij weet niet eens wat hij doet of wat die moet doen hij zit gevangen in een zwart gat
Elke dag weer moet hij zijn broertjes en zusjes aan kijken en liegen in hun gezicht met pijn in zijn hart hoe moet hij vertellen aan ze dat hun ouders er niet meer zijn?
Vrienden? Heeft die niet
Famillie? Hebben hun in de steek gelaten
Hij heeft de rol van vader en moeder op zich genomen
Hij is kapot maar blijft lachen naar de buitenwereld
Hij doet alsof hij het goed heeft
Maar weten zij dan niet dat hij kapot gaat van binnen

POV Tarik

Souhailla..
Ze lijkt zo veel op Amira
Zelfde ogen
Zelfde haar
Zelfde blik
Zelfde lach
Alleen heeft Amira geen Moedervlek boven naar lip
Elke x als ik Souhailla zie denk ik aan Amira ik heb nu steeds nachtmerries
Over het ongeluk
Elke x kom ik te laat ik grijp naar haar hand maar de auto is te snel
Elke x wanneer ik denk dat ik haar heb ben ik steeds te laat en word alles terug gespoeld

O Amira was je maar hier bij mij
Ik schaam mij dood ik ben het slechte pad op gegaan terwel Khalil een politie agent is en een baan heeft
Hij heeft zijn leven op een rijtje
En ik?
I'm a mess
Een schande
een teleurgestelling
Een crimineel
Een krr slechte broer
Amira het spijt me
....

{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }   Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang