{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }

Hoofdstuk 103

6 maanden later.......

Datum: Woensdag 5 januari
Tijd: 14:50 S'Middags
Locatie: Huis van Souhailla/Naufel {Parijs}

POV Souhailla

Ja meiden we zijn al 6 maanden veder ik heb een behoorlijk grote buik gekregen we weten nog niet of het een meisje of jongen is het is wel al bekend maar Safouane en Sofia willen het nog niet weten
En ik?
Ik eigenlijk wel maar mijn mening telt niet ughhh Sofia heeft die dokter betaalt zodat hij niks tegen me zegt
Ik ben toch de moeder van het kind Tozzz
Mohim tussen mij en Naufel is het
Off en On.........
Het ene moment is hij zorgzaam en aardig en het andere moment schreeuwt hij tegen mij
Hij doet de laatste tijd ook zo raar hij wilt me niet eens aankijken
Ik snap er niks van
Hij is altijd uit het niets weg met het excuus dat hij naar werk moet
Hij is laat thuis chagrijnig ik weet echt niet wat er met hem is
Alsof het hem niet boeit hoe het met mij gaat
Ik wil zoveel dingen met hem bespreken met hem praten maar hij is er nooit
Waar ik met hem over wil praten?
Ik heb besloten de baby te houden
Zijn/haar eerste schopjes was zo emotioneel eerste hartslag ik kreeg tranen in mijn ogen wie weet veranderd deze baby mijn leven
Ik bedoel ik ben al gelukkig met Naufel maar ik miste toch altijd iets in mijn leven misschien is deze baby het antwoord daar op
Ik ga en zal vechten voor de voogd van....... Mijn kind
En als Naufel daar het niet mee eens is nee niet zo denken Souhailla
Als Hij echt van je houd accepteert hij jou beslissing en staat hij achter je
Ik ben best wel Jaloers op Sofia hoe Safouane haar behandelt is zo gentel en ze zijn altijd samen echt altijd hij staat naast haar
Hij is echt een prins op het wite paard en ik heb hem laten gaan........
Ik heb nog steeds spijt van alles
Maar ik kan er niks aan veranderen
Ik ben zelf ook best veranderd
Ik ben meer gesloten en stil ik laat mensen over mij geen lopen soms
Ik wil iets zeggen maar de woorden komen er niet uit
Sofia is echt een bitch geworden
Billah 2 gezichten MET Safouane is ze aardig tegen me is hij er niet bij is ze ineens devil

"SOUHAILLA!!!!!" Ik sta geschrokken op van de bank
Wacht is dat?

"Omg Soumaya!!!" schreeuw ik
Als ik naar zie

"DUSHI!!!!" schreeuwt ze blij ze rend naar mij toe en knuffelt mij strak
Ik knuffel haar terug

"Ik heb je zo gemist!!" zeg ik huilend
Kifesh ik huil?
Soumaya wrijft over mijn rug

"Je denkt zeker 'kifesh ik huil?'
Dushi dat zijn je hormonen your pregnant Biacht!" zegt ze lachend
Is dat zo?
Of huil ik nu alles uit wat ik deze maanden binnen heb gehouden?
Ik begin harder te huilen

"Oh wow Souhailla gaat het?" zegt Soumaya geschrokken
Ik graaf mijn gezicht in haar schouder en schud mijn hoofd

"Nee Soumaya" zeg ik we laten elkaar los ik veeg mijn tranen weg
We gaan zitten op de bank en zo vertel ik haar alles over Naufel die vreemd doet over Sofia die zich gedraagt als een bitch
Over Safouane van wie ik nog steeds houd
Over dat ik gesloten doe en niet meer zoveel voor je zelf opkom als eerst dat ik niet meer zo zelfverzekerd ben als eerst

"wow" zegt ze verbaast
Ze houd mijn hand vast

"waarom heb je niks gezegt? Het doet me pijn om je zo te zien dit had jou happy end moeten zijn waarom doen mensen jou nog pijn waarom tf kan jij nooit een gelukkig leven hebben" zegt ze teleurgesteld

"Oké luister Souhailla die bitch Sofia gaan we op haar plek zetten
En Naufel moet jij mee praten en goed ook En Souhailla wees aub niet onzeker en bang als je je zo voelt denk terug aan wat je allemaal hebt meegemaakt en hoe je er door heen bent gekomen je bent een Bad ass woman vergeet dat nooit Souhailla Naufel moet blij zijn met een vrouw als jou he ain't gonna find another Queen like you dushi" zegt ze zelfverzekerd
Ik begin te lachen
Dan kijkt ze mij moelijk aan