KURDUN SESİZLİĞİ (DÜZENLENİYOR)

Nefret Bazen tatlli karsilasmaya neden olur

bugün okula başladığım zamanın tam tamına 10. yılı zaman su gibi akıp geçerken bense geçmişi hatırlamakla kaldım eski zamnalarda kaldı aklım ne zman yeni bir güne başlasam bu sefer olacak diyerek başladım insan dinleyeni olmadığı zaman değil anlayını olmadığı zaman yanlız kalırmış şu hayatta tekrar gelebilme hakkım olsaydı apacağım şey aynı hataları tekrar yapmak olurdu insan yaptığı hatayı 2. kere apmazmış çok doğru birt tanım mı kim yaptığı hatadan ders çıkardı tekrar aynısını yapmamak için çabaladı bazı hatalar varrdır bir daha bir daha 10 kere yapsanda akıllanmayacağın hatalardır bunlar bunları hayatın ilk durağında kaçanın kovalayan kadar yorulmadığını gördüm kovalayan taraf oldu beni yoran kaçan taraf olmayı beceremedim kaç tane darbe yesemde o insanı kaybetmekten korktum ben insanları kaybetmeketen korktum herkesi affettim kaçan taraf olamadım yapılan hatalarda 2 laf söyleyerek tekrar gerş affettim neden mi kabetmekten korktum kaybedersem neler olacağını düşündüm korktuğum herşeyin acısıda çıktı beklemekten kaybettim zamana bırakmaktan kaybettim baqzı şeyleri zamana bırakmadan o gelmiyorsa hayatımı harcadığım akşam kafamı yırtacak kadar sinirlenip kafamı yaracak duruma getiresiye kadar duvara vurduğum zaman canımı yakarken o mışıl mışıl uyuduğunun farkına vardığım zmandı benim akıllandığım zaman benim buı durum öok değil sadece 1 yılıma bedel oldu bi an pembe gibiydi herşey herşey diziler kadar güzeldi herşein farkına varmak için yaşamak gerekmezmiş ama bazı şeyler vardır.Mesela çikolata tatlı ama onun verdiği zarar tatlılığının 5 katı kadar bunun farkına varmak istemedim zaten bittiim bırak onu7nla biteyim benim bitti dediğim şey aslında hala içeride bekleen bir kızda kalmış ben bunu görmekten korktum bu göremedim görmek istemediğim çocuğu onun uyandıracağına kandım kalbinden bıaklayarak sonsuz bir uçurum kenarına atmasnı değildi, beklentilerim her zman bir küçük gibiydi ama aldığım darbeler bir büyük gibiydi ikisinin arasında çok farkın olduğunu anlamak için yıllarımı verdim ama anlayamadım artık farkına vardığım şey buydu.

son noktayı koyarak kapatmaya çalıştığım bilgisayara bakıyordum bir kitabın daha sonuna geldim demekti bu son nokta hayatın sonu değildi. kafamı iki elimin arasına almış ortasında bastırıyordum yavaş yavaş ellerimi geçirdiğim saçlarımdan çekerken k-açılan kapının sesine aldanmadan gözlerimi kapattım kendimi arkaya atarak arkama yaslandım

-güzelim aşağıya gel hadi
-istemiyorum
-ba-
-İSTEMİYORUM ÇIK ODAMDAN
gözümü açmadan abimi odamdan gönderdim b aşımın ağrıması sırf bu yüzden kitaba yazdığım gibi benim içimdeki çocuğu öldürdüler dışarıya çıkarak yeter diye bağırmak istiyorum artık gözlerimi açmadan kapalıyken o kaqranlıok karıncalanmaları izlemek rahatlatıyordu gözlerimi kapatığğımda çok garip ama bir şeyler yazılmaya başıyordu bazen harfleri okumak zor bazense çok rahat bir şekilde okuya biliyordum "az kaldı" azmı kaldı gözümü kapattığım da yazan cümle buydu neye az kaldı ki gözümü tekrardan açtım aralıkta olan kapıyı kapatmaya kalktım perdeyi kapatırken dışarıda gördüğüm ışıldayan dolunay çarptı gözüme balkonuma çıktım kafamı kaldırdım gözümü kapattım kafamı kaldırdım ellerimi swtshortümün içine soktum sıkıca sıktım kollkarımı kaldırdım bi anda hafif hafif çalan şarkıya bıraktım ruhumuda kendimide bi anda arkamdan gelen sıcaklık hissi ile birinin sarılması ile irkildim kafasını boynuma koydu kokusu tanıdık geliyordu tabi ya yiğitti belime sarıldı 1-2 dakkika gemişti hala aynı konumdaydık kafasını çekti kollarını bıraktı yanımda duran sandalyeye oturdu gözlerşimi açtım gökyüzüne bakmaya devam ediyordum yüzüne bakmıyordum sonra kaymaya başlayan yıldıza keydı gözüme

-bak yıldız kayıyor dilek tut tıpkı her yıldız kaydığında peşinden gitmeye çalıştığın gibi
-yanlız küçükken yıldız sandığımız şey yıldız diye kandırmışsınız tıpkı sölediğiniz yalanlar gibi
-Asena
-sus şimdi çık odamdan istemiyorum sabah okula gideceğim belki orada normal YALAN söylemeyen birilerini bulurum