Beliz üzerindeki şaşkınlığı atıp anında öfkeye büründü.
Beliz: Sen hangi yüzle buraya geliyorsun?!
Kağan: (Beliz'e yaklaşarak) Seni seven bu kalbimin bahşettiği yüzle.
Beliz Kağan'ı durdurmak için elini kaldırır ve sert bakışlarıyla birlikte aralarına koyar.
Beliz: Sakın! Sakın bir adım daha atma!
Kağan: (sırıtarak) Hadi ama Beliz. Sen de özledin beni. Durma, itiraf et kendine.
Beliz: Senin neyini özleyeceğim ve pislik!
Kağan: Sen önceden daha zariftin daha kibardın. Ne oldu o hallerine?
Beliz: Sen de önceden daha iyi şerefli rolü yapıyordun. Ne oldu o oyunculuğuna?
Kağan: Bak sen... Bence sen kendini kandırıyorsun.
Beliz: Allah Allah. Nasıl oluyormuş o bir anlatsana.
Kağan Beliz'in elini aralarından yavaşça çekip yaklaşır.
Kağan: Seni çok özledim Beliz...
Beliz: (gülerek) Seni hiç özlemedim Kağan.
Kağan: Gidişim beni oldukça üzdü... Keşke öyle bir hata yapmasaydım...
Beliz: Kağan sana bir şey söyleyeyim mi?
Kağan: İstediğini söyle güzelim...
Beliz: İyi ki gitmişsin. Sayende yıllık mal kaybımı senin üzerinden tatmin ettim.
Kağanın yüzündeki ifade anında değişir ve bozulur. Beliz ise yüzündeki iplemez gülüşle arkasını dönüp merdivenlerden iner ve kendine ait odasından çantasını alıp restorandan çıkar. Nefes nefese arabasına koşarak biner ve oradan uzaklaşıp Berhayat Hastanesi'ne doğru yola koyulur.
.
.
.
Ali deske doğru ilerlerken kendisine doğru gelen Selvi'yi görünce hemen arkasına dönüp elindeki dosyayı suratına kapatır.
Selvi: Ali!
Ali adını duymasıyla birlikte adımlarını hızlandıracakken bir anda birisi elindeki dosyayı çekip alır.
Açelya: (gülerek) Nereye böyle Ali Bey?
Ali: A-aa deli!
Ali tam kaçacakken Açelya sıkıca önlüğünden tutar.
Ali: Kızım bıraksana!
Açelya: Gidemezsin valla Selvi ablanın emri var!
Ali: Ben senin hocanım Açelya, bırak!
Açelya: Selvi abla daha yetkili geliyor bana!
Ali: Onun da hocasıyım.
Açelya: Terliği arkana yersen Selvi abla sana gösterir yetkili birimleri.
Selvi: Ali!
Ali: Al işte geldi.
Selvi çatık kaşlarla yanlarına gelince Açelya Ali'yi bırakır.
