Ferman elindeki çiçeği oradaki masalardan birine koymuş ve hızlı adımlarla yanlarına gidip Kağan'ın elini savurarak Beliz'in kolunu kurtarmıştı.
Beliz: (şaşkınca) Ferman?
Kağan: Ne yaptığını-
Ferman: (Kağan'ın yaklarından tutup) Ben sana seni bir daha buralarda göremeyeceğimi söylemedim mi?! O gece seni bayıltana kadar dövdüm lan ben! Gram olsun akıllanmadın mı?!
Kağan: Sana ne lan, sana ne?!
Kağan bağırınca Ferman daha da sinirlenmiş ve direkt kafayı gömmüştür. Yere yapışan Kağan iyice sinirlenmişti ama şu an kimse Ferman kadar deliremezdi.
Beliz: Ferman dur!
Ferman: Lan sen kimsin de benim sevdiğimin kolunu öyle tutuyorsun?! Parçalarım lan seni!
Ferman hafif eğilip Kağan'ın yakalarından tutar ve sertçe ayağa kaldırıp suratına bir yumruk atar. Düşmek üzere olan Kağan'ı tekrar tuttuğu sırada bu sefer de ortadaki masalardan birine fırlatır ve yere düşüp perişan oluşunu izler. Bu olanlardan yeterince korkan Beliz hızla Ferman'ın önüne geçip kollarından tutarak yerinde kalmasını sağlamaya çalışır.
Beliz: Ferman durur musun, lütfen? Kızgınsın biliyorum ama lütfen dur. Burası bir restoran ve ben bir aptal yüzünden prestijime zarar veremem.
Ferman: İyi, ben de eve götürür dinlene dinlene döverim. Hatta çok yorulursam Ali de girişir.
Beliz: Saçmalama istersen Ferman.
Beliz sevgilisinin kollarındaki ellerini yavaşça aşağı indirip ellerini tutar.
Beliz: Lütfen sakin olur musun?.. Bu hallerin korkutucu olabiliyor. Masmavi gözlerinden resmen alev çıkıyor.
Ferman: Özür dilerim. Amacım seni korkutmak değildi ama gördün adamı senin kolunu tutuyordu.
Beliz: Bence bu kadar sinir sana zararlı.
Ferman: Valla son zamanlarda bayağı bir sakindim ben.
Ferman yandan gülümsemesiyle birlikte Beliz'e iyice sokulmuş ve kulağına yaklaşıp fısıldamaya başlamıştır.
Ferman: Hatta öyle bir sakindim ki ilk öptüğün gece pamuk şekeri gibi olmuştum...
Kağan: Ahh!
Ferman: Bağırıp durma lan oradan!
Kağan: Acıyor.
Ferman: Ay kıyamam, üfleyim de geçsin.
Ferman öfkenin de vermiş olduğu sert bakışlarıyla yerde yatan Kağan'ın yanına yaklaştığında önce bir yukarıdan bakar. Ardından aşağı eğilip sertçe Kağan'ın çenesini tutup sıkar.
Ferman: Bir daha Beliz'e yaklaşırsan sana yemin olsun bu kadar sakin kalmam!
Kağan: (zar zor konuşmaya çalışarak) Bırak. Tamam, bir daha yok.
Ferman: İstersen gel! Ölüme aşkın ağır basarsa hiç çekinme, ara beni.
Kağan korku dolu gözlerle Ferman'a bakıyordu. Ferman ise hala içindeki öfkeyi dindiremediği için sinirle ellerini Kağan'ın yakalarına getirir ve hızla kaldırıp tekrardan yere çarpar.
