Ertesi sabah güneşin keskin ışınlarının gözlerine vurmasıyla birlikte yeni bir güne uyanmıştı Beliz. Yatakta gerinirken çıplak bacağı Ferman'ın bacağına sürtününce şaşkınlıkla gözlerini fal taşı gibi açmıştı. Ferman'ın kolları arasında kıyafetleri olmadan uyuduğunu görünce utancından yüzü kıpkırmızı olmuştu. Tâ ki dün geceyi hatırlayana kadar. Yüzünde oluşan istemsiz gülümsemesi ne kadar mutlu olduğunun kanıtıydı. Başını yukarı kaldırdığında mışıl mışıl uyuyan sevgilisini görmüştü. Yatakta hafifçe doğrulmuş ve yanağına küçük bir öpücük kondurmuştu. Kenarda duran Ferman'ın tişörtlerinden birini alıp giyindikten sonra yataktan kalkmış ve banyoya yönelmişti. On beş dakikalık bir duştan sonra Ferman'ın gardrobundan aldığı şort ile tişörtü giyip mutfağa gitmişti. Böylesine güzel bir sabahı daha da güzelleştirmek için güzel bir kahvaltı hazırlamak istiyordu. Saçlarını toplayıp bir kalem yardımıyla tutturduktan sonra işe koyulmuştu.
Yirmi dakika sonra Ferman yeni yeni uyanmaya başlamıştı. Kolunu yan tarafa atıp yokladığında eline boş ve soğuk çarşaftan başka bir şey temas etmemişti. Huysuzlukla gözlerini açınca yatakta doğrulmuş ve odanın içinde gezdirdiği gözleri Beliz'i göremeyince telaşlanmıştı.
Ferman: Beliz?
Kapıya doğru döndüğünde Beliz'in kıyafetlerini odanın içindeki sandalyede görünce derin bir nefes vermişti. Aklına dün gecenin gelmesiyle birlikte de yüzündeki somurtkan ifadenin yerini büyük bir gülümseme almıştı. Ardından yataktan kalkmış ve duşa girmişti.
.
.
.
Ali gözlerini açtığında nerede olduğunu unutup bir anda ayağa fırlamıştı. Ardından Nazlılar'ın evinde olduğunu görünce üzerinde de akşamki kıyafetlerini görüp burada uyuyakaldığını anlamıştı. Başını iki yana salladıktan sonra sessizce lavaboya yönelmişti. Elini, yüzünü iyice yıkandıktan sonra kağıt havluyla kurulanmış ve mutfaktan gelen seslere doğru ilerlemişti. Nazlı çoktan uyanmış ve kahvaltı hazırlıyordu.
Ali: Günaydın.
Nazlı: (neşeyle) Günaydın, rahat uyudun mu?
Ali: Kusura bakma yaa. Uyuyakalmışım hiç farkında bile değildim.
Nazlı: Tam film izliyorduk ve sen filmin en iyi yerinde horlamaya başladın. Yani uyandırmayı denedim ama sen kalkmayınca uzanmana yardım edip üzerine örtü örttüm.
Ali: Teşekkür ederim ve tekrardan kusuruma bakma.
Nazlı: Önemli değil ama kahvaltıya yardım edersen memnun olurum.
Ali: Ah tabii.
Ali de tezgahın başına geçince birlikte hazırlamaya devam etmişlerdi.
.
.
.
Beliz, tavada omletin pişmesini beklerken dolaptan da domates ve salatalık çıkarmış doğruyordu ki arkasından beline sarılan iki kolla birlikte duraksamıştı.
Ferman: Günaydın sevgilim...
Beliz: Günaydın canım...
Ferman, Beliz'in boynundan derin bir soluk çekmiş ardından da yanağından öpmüştü.
Ferman: Bu üzerindekiler bana mı ait acaba?
Beliz: Şu anlık bana ait.
Ferman: Benim dolabımda bana ait olan ama sana daha fazla yakışacak bir sürü kıyafet var biliyor musun?
