Infatuation & Reflection

Reflection 9

Reflection IX

 

-Ryan-

                Jade unconsciously licked her lower lip, iniipit nya ang ilang hibla ng buhok sa tenga na hindi naman nya madalas ginagawa. Hinila din nya ang laylayan ng malaking T-shirt na suot na para bang sa pamamagitan  niyon matatakpan nya ang ‘namamaga’ nyang Tiyan.

                Kung totoo nga na ‘nakalunok sya ng pakwan’ sobra namang parusa iyon. That is not right. O hanggang ngayon hindi pa rin maprocess ng utak ko kung bakit lumobo ng ganoon ang Tiyan nya. Wait, did she put a pillow under her shirt?. Nah, that sounds crazy. Saka isa pa bakit sya maglalagay ng unan sa tiyan nya?.

                She’s wearing a white Tribal Shirt. My T-Shirt!. Ni wala syang suot na short at pamaa kaya malabong maipit nya ang unan. Her smooth flawless legs are exposed!. Kahit pa sobrang gulo ang buhok nya at namumutla ang maliit nyang mukha. She was still the most alluring girl in the world.

               

                Unexpected ang pag  bisita ko pero para nya kong sineseduce.

               

                “Uhm, hi.” Sya ang naunang bumati sa akin. She did not smile nor did she make it sound bitter. It was just a simple… ‘greeting’.

                Strange… Nagtataka lang ako dahil hindi naman ganoon si Jade. I expect her to give me those cold stares. Ineexpect ko na ang unang lalabas sa bibig nya ay ‘Naligaw ka yata?.’ O hindi naman kaya ay ‘kukunin mo na ba ang mga gamit mo?. Opps, nasunog ko na eh’.

 

                If she hates a person, pinapakita nya iyon ng diretso. Sasabihin nya sayo iyon ng walang halong biro. Ganoon sya kaprangka at lalong hindi rin sya plastic na tao. What you see is what you get. That’s why madalas syang ma-misjudge ng mga tao at madalas din syang mapaaway dahil sa ugali nyang iyon.

                Then why is she acting like this?. Hindi naman sa sinasabi ko na gusto kong tratuhin nya ko ng malamig. Kaya lang kasi nahihirapan akong basahin ang nasa isip nya kung ganito na wala syang pinapakita ni katiting na emosyon.

                She’s emotionless … na para bang nakaharap ako sa isang blangkong papel.

                “H-Hi.” There are millions of question that I badly want to ask her pero hindi ko alam kung saan magsisimula.

                “Pasok ka.” She stepped aside, iniwan nyang naka-bukas ang pinto and I let myself in. Nang ihakbang ko ang isang paa papasok, pakiramdam ko para akong tinadyakan sa sikmura. I almost forgot myself to breathe.

Kung tutuusin wala namang nagbago sa ayos ng Condo. Kung ano ang itsura niyon ng huling punta ko  ganoon pa rin hanggang ngayon.

                But something changed…. I am sure about.