Infatuation & Reflection

Reflection 4

I thought we had ‘Forever’,

But that was ‘Yesterday’...

You’re such a liar; I wish I saw it on your face...

                                -How can I remember to forget?

Reflection IV

 

-Jade-

 

                “Jade, will you please do me a favor?”

                I batted my eyelashes at Ryan. I love looking him in the eyes. “Sure, I’ll do anything for the boy I like.”

                Tinaasan lang ako ng kilay ni Ryan. “You’ll do anything for me?”

                “Of course, I love doing favor for the people I like.” Nginitian ko sya at pasimpleng inayos ang kwelyo ng suot nyang uniform. Woooh, flirting eh?.

                “Then, will you please move your tray and find a table to seat dahil mahaba na ang pila sa likuran mo!.” Sunod na sunod na pinindot ni Ryan ang bell sa tabi ng counter. “DINE IN ASSIST!” maya maya lang ay may lumapit na lalaki sakin na kapareho din ng suot na uniform ni Ryan at kinuha ang Tray ko na may lamang mga pagkain. “Thank you and have a good day ‘Maam’.” Nakangiti sya ng sinabi sa akin iyon pero puno ng sarkasmo ang huling kataga.

                “Saan po ang table nyo Maam?” tanong sakin nung guy na may hawak na Tray.

                I just sighed in defeat. Paglingon ko sa likod ko. Oppps, ang haba na nga ng pila. Sarreh naman!. Na-carried away lang akong makipag flirt kay Ryan. I miss him so much kasi eh, hindi ko naman sya ma-hunting sa University kasi pinagtataguan nya ko palagi kaya tuloy dito na lang sa trabaho ko sya ginugulo. “uhm doon ako sa table na yun.” Itinuro ko ang table na malapit sa malaking glass panel.

                The waiter smiles at me bago nauna ng tinungo ang table ko.

                “May I take your order, Sir?” that’s Ryan. Busy sya sa counter dahil maraming customer. I pout, bakit kaya laging sa counter na sya naka-assigned kapag nandito ako?. Alam ko hate na hate nya kapag napupwesto sya doon dahil ayaw nyang inaagad.

                Is he doing this on purpose to avoid me?.

                Nah, hindi naman siguro sya darating sa ganoong punto diba?. Hindi ko na lang pinansin ang pagkirot ng puso ko. I don’t have the courage to admit na totoo nga ang hinala ko. Dahil kapag inamin ko sa sarili ko na totoo iyon lalo lang akong madodown!. At kapag na’down’ ako mag seself pity ako at kapag nag ‘self pity’ ako ‘madedepress ‘ako  at kapag na-‘depress ‘ako then…

                Then…

                ‘I will give up on him’.