GUN 🔫 < PJM > [ON HOLD]

GUN🔫Chapter 4🔫

🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸🩸

"සුදු නෝනා, මිජී බබා නෑ. ජිමින් ඒකයි ඔය කලබල වෙලා ඉන්නෙ."

කතා කරන්න හැදුවා වචන එලියට පනින්නෙ නෑ. බැරිම තැන ඇද දිහාට අත දික් කලා. මිජී හිටියේ එතන. එයා ශීට් එකෙන් වැහිලා හිටියෙ. ඒකයි ජිමින් තියා කවුරුත් එයාව දැක්කෙ නැත්තෙ.

කාටවත් මන් කිව්ව එක තේරුනේ නෑ. පස්සෙ මන් අමාරුවෙන් නැගිටලා ගිහින් ශීට් එක අයින් කලාම ජිමින් දුවලා ඇවිල්ලා බර නින්දෙ හිටිය පොඩි කෙල්ලව වඩාගෙන මූනවත් බලන්නෙ නැතුව එලියට ගියා. ටේ ඇරෙන්න අනිත් අයත් එයාගෙ පස්සෙන්ම ගියාම කාමරේ ඉතුරු උනේ ටේයි මායි විතරයි.

"ඌ කිව්ව දේවල් වැඩිය හිතන්න එපා. මිජී බබා නැති නිසයි ඌ ඔහොම හැසිරුනේ. බෙල්ල ටිකක් තුවාල වෙලා නේද ? මන් අජුම්මට කියන්නම් බෙහෙත් ටිකක් දාන්න කියලා."

ටේ එහෙම කියලා කාමරේ දොරත් අඩවල් කරන් ගියා. ජිමින් කිව්ව දේවල් තාමත් මට හිතාගන්න බෑ. මන් කරේ දවසම අඩපු එක. අඩුම කන්න බොන්නවත් එලියට ආවෙ නෑ. ජිමින් බෙල්ලෙන් අල්ලපු පාරට නියපොතු වලට බෙල්ල තුවාල වෙලා. ලේ ඇවිත් ඒවා වේලිලා තද කලු පාටට හැරිලා තිබ්බා.

"ඔම්මා, ඔම්මා, අලේ එල්ලකූ. මිජී බබාට පාලුයි ඔම්මා නැතූ... හහ්... හහ්... අලේ එල්ලකු ඔම්මා"

මිජී සැරෙන් සැරේ ඇවිත් දොරට තඩි බාලා තඩි බාලා ගියා. පොඩි කෙල්ල අඩනවා. අජුම්මාත් ඇවිල්ලා කොච්චර කතා කලත් මන් එලියට ආවෙ නෑ. හිත කොච්චර හයිය උනත් ජිමින්ගෙ වචන නිසා මන් කඩන් වැටිලා.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
හවස් වෙලා මන් කාමරෙන් එලියට ආවේ මිජී අඩනව තවත් මට බලන් පුලුවන් කමක් තිබ්බෙ නැති නිසා. මොනා උනත් එක දවසට පොඩ්ඩි මට සෑහෙන ලන් උනා. මන් හෙමින් පහලට යද්දි කට්ටියම කෑම මේසෙ ඉදන් හිටියා. මිජී හිටියෙ ජිමින්ගෙ ඔඩොක්කුවේ. මාව දැක්ක විතරයි පොඩ්ඩි වෙඩිල්ල වගේ දුවන් ආවා.

"ඔම්මා, ඔම්මා ඇයි ආවෙ නැත්තේ... ඔම්මා මාත් එක්ක තලා වෙලාද ? "

"අනී පැටියෝ, ඒම එකක් නෑ. ඔම්මට ඔලුව ටිකක් සිදෙන්න ගත්තනේ"

ඒම කිව්වම එක අතක් මගෙ නලලට තියලා අනිත් අත එයාගෙ නලලට තියලා උනද බලනවා. කෝම උනත් ජිමින් නිසා පෑරුන හිත මේ පොඩි එකී කරන කෝලම් වැඩත් එක්ක අමතකම වෙලා ගියා.