Mesafeler aşka engel midir? Tek bir mesajla tüm hayatınız değişebilir mi? Hayatınız altüst mü olur yoksa, bir lunaparka mı döner?
*** O an gelen ani hisle kendime hakim olamadım, Twitter'a girdim. Ana sayfaya göz bile atmadan arama kısmına "Bulut a...
👉🏻CANIMSULARIM BURAYI OKUMADAN GEÇMEYİN! OKUYAN HERKES, DAHA BÖLÜMÜ BİTİRMEDEN ALT ÇUBUKTAN YILDIZA BASARAK OYLAYABİLİR Mİ? 👈🏻
Yukarıdaki müziği açalım ve kendimizi kitabın satırlarına bırakalım.
"Bu, Titanic'in bir deniz yıldızı için batma hikayesi..."
İyi okumalar canımsular. 🌊
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
20.Bölüm: Rüyalar Gerçek Olabilir Mi? "Bir düşünsene! Hiç bitmeyecek olsa bu rüya?"
***
Kafamdan attığım havluyla beraber kendimi yatağa attım. Henüz sabah banyo yapmış olmama rağmen eve gelir gelmez kendimi yeniden soğuk duşun altına atmıştım. Rüzgar'la konuşmamın üzerinden bir saat geçti. Tüm yol boyunca ağlamaktan gözlerimin şiştiğini hissedebiliyordum. Neyse ki kapıyı annem ya da babam değil, Irmak açmıştı. Fazla sorgulamasına izin vermeden de direkt banyoya koşmuştum. Soğuk duşun altında bir saat kalmamın ardından şükürler olsun ki kendimi banyodan atacak takat bulmuştum.
Odama geçer geçmez telefonumu elime aldım. Saati bir kez kontrol ettiğimde on bire yaklaştığını gördüm. Irmak balkonda olduğu için rahat bir şekilde kıyafetlerimi giyindim. Kendimi yatağa attıktan sonra telefonumu elime aldım. Ayrılmadan önce numarasını kaydettiğim Rüzgar'a mesaj attım. Numaramında kendisinde bulunmasını istediğim için.
"Merhaba Rüzgar, ben Güneş. Numaramı kaydetmen için sana yazdım."
Mesajı gönderdikten sonra, havluyla kuruttuğum saçlarıma daha fazla çaba sarf etmeden dağınık bir şekilde bırakarak; yatağa yayıldım. Gözlerimi kapattım ve telefonumdan rastgele açtığım şarkının, namelerinde kendimi uykuya bıraktım. Solistin rahatlatıcı sesinin ruhuma yansıttığı huzurla gözlerimi, bu ağzına sıçtığımın gününe kapattım.
Halbuki; kabuslardan kabus beğendiğim bir uykunun kollarına bıraktım kendimi.
Gözlerimi açtığımda karanlık odamda tek başımaydım. İşin garip yanı şudur ki odam karanlıkken dışarısı aydınlıktı. Dışarıdan hiçbir şekilde gün ışığı odama yansımıyordu. Sanki bugün hiçbir kötü haber almamış gibi neşeli bir şekilde uyandım. Bulut'un bu durumda olmasına karşın, neşeliliğime anlam veremiyordum. Ama içimde olan bu coşkuya da engel olamıyordum.
İçeriden birkaç takırtının gelmesiyle ayaklarımı yataktan sarkıttım. Yerdeki panduflarımı hızlıca ayağıma geçirdim ve ayaklandım. Yaz olmasına rağmen bu alışkanlığımdan vazgeçemiyordum. Yanımdaki yatağa baktığımda Irmak'ın yerinde olmadığını gördüm. Adımlarımı ne çok yavaş ne de çok hızlı olacak şekilde kapıya doğru attım. Koridora çıktığımda tüm koridordun karanlık olduğunu gördüm. Dışarının aydınlığı ve evdeki tüm perdelerin açık olmasına rağmen bu karanlık anlamsız geliyordu.
