Mesafeler aşka engel midir? Tek bir mesajla tüm hayatınız değişebilir mi? Hayatınız altüst mü olur yoksa, bir lunaparka mı döner?
*** O an gelen ani hisle kendime hakim olamadım, Twitter'a girdim. Ana sayfaya göz bile atmadan arama kısmına "Bulut a...
👉🏻CANIMSULARIM BURAYI OKUMADAN GEÇMEYİN! OKUYAN HERKES, DAHA BÖLÜMÜ BİTİRMEDEN ALT ÇUBUKTAN YILDIZA BASARAK OYLAYABİLİR Mİ? 👈🏻
Her satıra birkaç yorum bırakır mısınız? Keşfete çıkamadık hâlâ...
Yukarıdaki müziği açalım ve kendimizi kitabın satırlarına bırakalım.
"Bu, Titanic'in bir deniz yıldızı için batma hikayesi..."
İyi okumalar canımsular. 🌊
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
35.Bölüm: Dur!
"Dur, demek hiçbir zaman böylesine zor olmamıştı!"
Rüzgar'ın anlatımıyla:
Sağa dönüyor, sola dönüyor fakat bir türlü uykuya dalamıyordum. Huzursuzluk, tüm bedenimin üstüne çökmüş bir kasvet gibi hareket etmemi dahi engelliyordu. Bir an karabasanın geldiğini düşünmüş olsam da daha önce böyle bir şey deneyimlediğimden bunun karabasan olduğunu sanmıyordum.
Saatler sonra uykuya dalmış olmalıydım ki, gözlerimi açtığımda saat 09.15ti. Kaç saat uyuduğumu ya da ne zaman uykuya daldığımı bilmiyor oluşuma aldırmadan yüzümü yıkamak için yataktan çıkmıştım.
Uyumuş olmamın hiçbir şeyi değiştirmediği gibi uyanık olmamın da bir şeyleri değiştiremeyeceğini düşünerek umutsuzluğa kapılıyordum. Buna bir son vererek içimdeki huzursuzluğa çözüm amaçlı bir adım atmalıydım. Güneş'in olumsuz herhangi bir şeyden fazlasıyla etkileneceğini düşünerekten ona bir şey anlatmamalıydım. Fakat içimdeki bu yükten de bir şekilde kurtulmalıydım. Bulut'tan başka anlatacak kimsem yoktu. Her ne kadar bu konuda biraz tereddüt ediyor olsam da son kararım ona her şeyi anlatmak yönündeydi.
Yatağımın üzerindeki telefona elimi attım ve bir çırpıda Bulut'u aradım. Telefon ikinci çalışından sonra açıldı.
"Bulut!"
"Alo? Efendim kuzen? Bir şey mi oldu, sesin hoş gelmiyor?"
Kafamda toparlamaya çalıştığım ve toparlayamadığım onlarca cümle, bir yığın düşünce, bulunamayan kelimeler...
"Rüzgar!
İyi misin?"
"İyiyim kuzen iyiyim. Yalnızca konuşmamız gerekiyor. Söyleyeceklerim pek hoş şeyler değil."
"Seni dinliyorum?"
"Bulut, bu çocuk sandığımız kadar sessiz sakin biri değil. Sessiz sakinliği de geçtim. Hiç tekin değil.
