Kim Taehyung elleri kelepçeliyken ve geveze bir polis memurunun çenesine yenik düşmek üzereyken hayatının artık daha fazla boka batamayacağını düşünse de işler umduğundan çok daha karmaşık bir hal almaya başlar.
'276 numaralı sokağın Seul çıkışının...
Arkadaşlar öncelikle bu ficte kullandığım tüm ünlü simalar benim stan listimdeki isimler o yüzden asla ve asla 'ÖÖÖ SEVMEDİĞİ İÇİN KÖTÜ KARAKTER YAPMIS' gibi yanlış düşüncelere kapılmanızı istemem :,(( Joy ve Sungjae de dahil buna, Joy'a AŞIĞIM ve Sungjae'yi de çok severim ama ona rağmen piçlikler yaptılar yani... Dizi gibi düşünün arkadaşlar. Tekrar ediyorum, FICTEKİ HİÇBİR IDOLDEN NEFRET ETMİYORUM HEPSİNE AŞIĞIMMMM ve eğer küfür ederseniz de bu ficteki karakterine edildiğini, o hakaretlerin gerçek idolle hiçbir şekilde bağlantısı olmadığını hepimiz biliyoruz ama yanlış anlayıp tetiklenen olursa diye ne olur ne olmaz belirtmek istiyorum önceden!
Bu arada berbat bir moddayken yazdığım için bol kalp kırıklığı doludur, bilginize:,)♡
Yorumlarınızı bekliyorum:)))) .........
Önceki bölümden kesit;
Görünüşe göre ben sadece merakını gidermek için, şu ana kadar belli ki başkasına duyduğu arzuyu bastırmak adına deneyimlediği bir 'arkadaştan' ibarettim.
Eğer gerçekten istediği şey de buysa, ben de bundan sonra öyle davranacaktım işte.
Tüm aşkımı öldürecek, onu da beraberinde gömüp ne kadar acıtsa da unutacaktım. Kendimi yeterince kandırmıştım ve imkansızı istemeye devam ettikçe, debelendikçe batmaktan başka bir şey yapamıyordum.
Aklımın başıma gelmesi için onun kalbimi parçalara ayırması gerekmişti ama bitmişti.
Bitmişti işte.
Jeon Jungkook ve yaşanılan her şey benim için tam da o kızın beline dolanan ellerde bitmişti.
xxxxxxxxxxxx
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Nereye gittiğim ya da ne yapmak istediğim konusunda hiçbir fikrim yoktu. O anın bana vurduğu tokat öyle sersemletmişti ki bedenimi, şimdi adımlarımı bile zar zor atıyordum. Tüm düşüncelerim siyaha boyanmış, beni yalnız bırakmıştı ve her şeyin kafamda karman çorman olmasından çok daha kötüydü bu. Çünkü şimdi sadece kendimle kalakalmıştım. Zihnimi biraz olsun bile meşgul edecek düşünceye yer yoktu. Berbattım.
Hoseok beni itelerken bu denli uzun olduğunu fark edemediğim koridorlar şimdiki sefil halimle sonsuz bir döngüye girmişim gibi hissettiriyordu.
Kalbimin ilk kez kırılışı değildi bu, ama bu kez benliğimi de kaybetmiştim. Çünkü kim olduğumu unutmuş, sadece onun için var olan biri haline gelmiştim. Yanlıştı, çok büyük bir hataydı bu. Henüz kendime bile değer vermeyi bilmiyorken bu eksikliği başkasında doldurmaya çalışarak çok daha kötü bir son hazırlamıştım benliğime. Kırık kalbimi iyileştirmesi için Jungkook'u seçerek kendime en büyük kötülüğü yine ben yapmıştım.
Çünkü o da en az benim kadar kırıktı. Ve sorun şu ki parçalarımız birbirine uyuşamayacak kadar keskindi.
Tek isteğim kendimi Lisa'nın kollarına atıp hüngür hüngür ağlamaktı. Ya da Jimin'in beni biraz olsun neşelendirmesi için bir yüzünü görsem bile yeterdi. İkisi de beni benden iyi anlarlardı, emindim.
