Raveleijn en het vuur meisje

deel 1

"Kom op Enya, schiet nou eens op!" Riep een klein jongetje dat door het dorp heen rende. "Ik kom er aan, ik ben niet zo snel als jij" Enya een 8 jarig meisje en Bernard, een 9 jarig jongetje waren onderweg naar huis. Enya en Bernard waren samen opgegroeid en speelde bijna dagelijks met elkaar. De ouders van Bernard behandelde Enya ook als een dochter, en de moeder van Enya behandelde Bernard als een zoon. Enya had zelf haar vader nooit ontmoet en had dus als enigste vader figuur de vader van Bernard. Haar moeder wilde nooit praten over haar vader, het enigste wat ze wilde vertellen was dat hij een held van Raveleijn was.

Enya en Bernard kwamen thuis aangerend. Eenmaal thuis zaten de ouders van Bernard met de moeder van Enya al aan tafel te wachten. "Daar zijn jullie, we waren al aan het wachten" vertelde Samira, de moeder van Enya. De twee kinderen gingen naast hun ouders zitten.

Een aantal jaar later

"Hey Enya" "o hey Senna, hoe gaat het?" Vroeg Enya vriendelijk aan het andere meisje genaamd Senna. "Goed hoor. Is het waar wat ik hoorde? Is Joran met een ander?" Door die vraag schoot de pijn terug in het hard van Enya. Enya was smoorverliefd op een jonge genaamd Joran. Ze waren het knapste stel van heel het dorp. Er gingen al geruchten rond dat Joran stiekem achter de rug van Enya een ander meisje zag maar dat wilde ze niet geloven tot het moment dat ze het met haar eigen ogen zag. Daar waren ze Joran en Sofie, achter een muurtje verstopt. Enya kon haar tranen niet meer binnen houden en renden huilend terug naar huis waar ze zichzelf de rest van de dag opsloot.

De dag waarop ze er achter kwam dat Joran vreemd ging

Bernard kwam binnen gestormd. "Is het waar?!" Schreeuwde hij. Samira en Bernards moeder Ria knikte. "Helaas wel" vertelde Ria. "Ik pak hem, ik pak hem en laat hem weten met wie hij te maken heeft!!" Bernard was onderweg naar de deur maar net voor hij de deur kon open maken stond zijn vader voor hem. "Mijn zoon, ik denk dat we nu eerst voor Enya moeten zorgen en daarna kijken we wat zij zelf wilt." Bernard twijfelde maar knikte uiteindelijk. "Wie zou zo iets doen?!" Bernard snapte niet waarom Joran Enya pijn wilde doen, zo'n lief en zorgzaam meisje. Bernard kon hem wel wat aandoen, maar zijn vader had gelijk, eerst voor Enya zorgen daarna is Joran pas aan de beurt.

Bernard kwam bij de slaapkamer deur van Enya aan, hij luisterde even en hoorde zacht gesnik. Hij klopte op de deur. "Enya?" Geen antwoord. "Enya? Ik hoor dat je binnen zit, mag ik binnen komen?" Na een paar seconde ging de deur krakend open en stond daar een meisje met glaze ogen voor hem. Bernard wilde niks meer dan er voor zorg dat ze weer blij zou zijn. Zodra hij Enya in de deur zag verschijnen nam hij haar in de armen. "Ik zag hem... hij.. hij zag mij en het maakte hem niks uit!" Vertelde ze met stranden over haar wangen. "Maak je geen zorgen, zijn tijd komt nog wel. Ik maak hem helemaal kapot!"

Paar dagen later

Er klonk geklop op de deur van het huis van Enya. Nog geen minuut laten ging de deur open en stond Bernard daar. "Goedemorgen!!" Riep hij vrolijk. "Goedemorgen Bernard" riem Samira terug. "Ben je klaar Enya?" Vroeg hij. "Ja bijna, nog even mijn mantel en dan kunnen we gaan" "waar gaan jullie heen?" Vroeg Samira "wij gaan naar de oude waterval" vertelde Bernard. "Oké veel plezier" Enya en Bernard vertrokken richting de oude waterval.

"Hey Enya? Ben je wel eens onder de oude waterval door geweest?" Vroeg Bernard. "Nee nog nooit, dat zijn toch de verboden tempels?" Bernard knikte. "Veel mensen vertellen dat je daar de oude verhalen van Raveleijn kan zien." "Gaaf"

Bij de oude waterval

"Wow het blijft mooi hier!" Bernard liep richting de waterval. "Ga je mee?" Vroeg hij aan Enya. "Ik weet het niet Bernard, we mogen daar eigenlijk helemaal niet komen." "Kom op Enya, het is alleen even kijken." Bernard hielt zijn hand richting Enya. Enya pakte zijn hand. "Okay, laten we het doen." De twee liepen door een klein stukje heen waar de waterval open was. Eenmaal binnen was het pikken donker. "Ik zie niks" Bernard pakte een tak en schraapte het langs de muur waardoor een vonk ontstond. Ze liepen samen verder de grot in tot ze bij een muur tekening kwam. 5 elementen, water, metaal, hout, aarden en vuur! "Kijk, de 5 element van de 5 ruiters van Raveleijn." "Wow, ik heb vaak over ze gelezen, het waren de grootste helden van Raveleijn." Ze liepen verder de grot in tot ze bij een standbeeld kwamen. Het was een standbeeld van de 5 ruiters. "De tempel!" Voor elke ruiter stond hun wapen. Enya keek rond tot haar ogen op het vuur zwaard vielen. "Wow, het vuur zwaard!" Ze liep richting het zwaard en wist niet waarom maar het leek wel alsof het zwaard naar haar riep. "Pak mij op" Ze pakte het zwaard bij de hendel maar voordat ze het kon optillen was er een enorme knal. Alles werd zwart voor de ogen van Enya en het laatste wat ze hoorde was Bernard naar haar roepen. "ENYA!!"