Raveleijn en het vuur meisje

Deel 2

"ENYA!!" Dat was het laatste wat ze hoorde voor dat alles zwart werd.

"Wat is er gebeurd?!" Vroeg Samira aan Bernard terwijl ze Enya naar haar bed bracht. "We waren naar de oude waterval en waren de tempel van de 5 ruiters binnen gegaan." Samira keek verbaast naar Bernard. "Hoe weet jij over de tempel?" Vroeg ze. "Ik heb er iemand in het dorp over horen praten en wilden het graag zien, maar als ik wist dat het gevaarlijk was had ik Enya er niet mee naar toe genomen." Vertelde hij. "Dat is het juist, de tempel hoort niet gevaarlijk te zij. Wat hebben jullie daar gedaan?" "We keken alleen rond tot ik haar kant op keek en ze richting het vuur zwaard liep.." "wacht het vuur zwaard?!" Vroeg Samira. "Ja, het leek net alsof het haar riep. Ze antwoordde nergens meer op. Toen ze het zwaard aanraakte was er een enorme vlam en daarna lag ze op de grond!" Samira wist niet wat ze moest denken, had haar dochter de zelfde gaven als haar vader? "Samira?!" Samira knipperde even. "Ja?" "Wat is er mis met Enya?" "Ik denk dat het iets te maken heeft met haar vader." "Haar vader?" Samira knikte.

Paar dagen later

Enya kon langzaam haar ogen open doen. Ze zag dat ze in haar kamer lag maar wist niet hoe ze daar terecht was gekomen. Ze stond langzaam op en liep richting de woonkamer waar ze stemmen hoorde. "Samira, Enya verdient het om te weten wie haar vader is. Zeker nu het zwaard naar haar geroepen heeft." "Ik ben gewoon zo bang dat het verkeerd uitpakt." "Samira, Thomas wilde ook graag blijven maar hij kon niet, hij is van de andere wereld. Enya zal niet weg gaan maar als ze vuur krachten heeft net als Thomas hoort ze dat te weten, dan kan ze leren ze onder controle te houden." Enya liep de woonkamer is. "Wie is Thomas? En welke krachten?!" Samira and Ria kijken richting Enya. "Lieverd, je bent wakker. Hoe voel je je?" "Niet omheen draaien nu mam. Wie is Thomas en welke krachten?!" Samira heeft zolang verzwegen wie Enya haar vader was, alleen Ria en haar man wisten het. Sommige dorpsbewoners die die tijd mee hebben gemaakt wisten het maar die praten er niet meer over. "Ga zitten lieverd ik vertel alles."

Enya zat op de bank en luisterde naar haar moeder die vertelde dat Thomas de vuur ruiter was. Dat hij de oudste van de 5 ruiters van Raveleijn was. Enya snapte niet hoe haar moeder dit niet aan haar had verteld. Enya had zo veel gelezen over de 5 ruiters van Raveleijn en vertelde het altijd aan haar moeder maar nooit had ze verteld dat haar vader de oudste was. "Waarom heb je dat nooit aan mij verteld mam?" Vroeg ze. "Omdat lieverd, ik bang was dat je naar je vader wilde gaan en dat ik jouw ook zou verliezen." Samira had tranen in haar ogen, ze wist nog hoeveel pijn het deed toen ze afscheid moest nemen van Thomas en nog geen week erna kwam ze er achter dat ze zwanger was. "Weet mijn vader wel dat ik besta?" Samira schudde haar hoofd. "Ik kwam er pas een paar dagen na dat je vader weg was achter dat ik zwanger was, ik heb het hem nooit kunnen vertellen." Enya liep naar haar moeder en gaf haar een stevige knuffel. "Ik zal je nooit verlaten mam." Samira sloeg haar arme om haar dochter heen. "Wat vind je ervan als ik morgen met jou mee ga naar de tempel, dan kunnen we kijken wat die grote vlam was?" Enya knikte.

De volgende dag

Enya en Samira hadden allebei hun spullen gepakt. Onderweg naar de tempel vertelde Samira hoe ze Thomas ontmoet had en al hun avonturen. Ze vertelde ook over de andere wereld waar Thomas en zijn broers en zussen vandaan kwamen.

Eenmaal bij de tempel liepen moeder en dochter door de kleine ingang naar binnen. Samira vond het maar raar om de 5 ruiters in steen terug te zien. "Mam?" Vroeg Enya terwijl haar moeder naar de standbeelden staarde. Samira liep mee met Enya richting het vuur zwaard. "Hoor je het zwaard nu nog steeds?" Vroeg Samira. "Ja, en het roept dat ik het op moet pakken." "Misschien moet je dat dan ook doen?" Stelde Samira voor. "Dat probeerde ik vorige keer maar toen viel ik flauw." "Probeer het nog eens." Stelde Samira voor. Enya twijfelde maar liep weer richting het zwaard. Ze ging stevig staan en legde haar had op de hendel. Dit keer voelde het anders, alsof zij de baas was over het zwaard. Ze greep het zwaard vast en tilde het op. Samira keek vol verbazing hoe haar dochter het zwaard van haar vader optilde. Enya hield het zwaard in de lucht toen er vlammen omheen kropen. "Wow!" Zeiden Samira en Enya tegelijk.