LevixReader |+18|

17

Bölüm geçte olsa geldi.Tek ricam yorum ve beğenileri eksik etmeyin.İyi okumalarr

Uyandığımda bu defa hiç görmediğim bir odadaydım.

Güneş ışıkları odayı aydınlatırken uçuşan tozları görmemek imkansızdı.

Yattığım kanepe hariç tüm eşyaların üstü beyaz çarşaflar ile kapalıydı.

"Ah uyanmışsınız!"

Daha önce kıyafetleri getiren kadına baktım.Bayan Collins olmalıydı.

"Üzgünüm bu kadar erken uyanacağınızı düşünmemiştim.Size daha temiz bir odaya kadar eşlik edeceğim."

Peşinden giren iki askerle yine bir yerlere sürüklenmeye başladım.

Bina yeni gibi dursa da uzun süre kullanılmadığı aşikardı.

"Dimitrov nerede?"

"Beyefendi şu an konuğu ile birlikte yemek odasında."

Beyefendi?

Nikolai?

Küçük bir 'hah' sesi çıkarsam da konuşmaya lüzum görmedim.

Duracağım odaya nihayet geldiğimizde bana kahvaltı bırakarak gittiler.

Çorba ve ekmeği yedikten sonra kendimi zorlayarak yumurtadan da yedim.

Güçlenmezsem daha çok bela açacaktım başımıza.

Odada bir ileri bir geri gitmekten başka yapabileceğim bir şey yoktu.

Camlar elbette demirlerle kaplıydı ve sivri bir alet yoktu.

Oturduğum yatakta bizimkilerin ne yaptığını düşünmeye başladım.

Umarım kısa sürede oradan kurtulurlardı.

Düşüncelere dalmışken odadaki saatin on ikiye geldiğini gördüm.Eğer hâlâ aynıysa şu an bahçede ok atıyor olması gerekirdi.

Kafamı cama yasladığımda tahminlerimde yanılmamıştım.

Yapacak hiçbir şeyim olmadığımdan kendimi son bir defa yatağa attım ve uyandığımda iyi şeyler olmasını ümit ettim.

Aynı naif tondaki sesle sarsıldığımda Bayan Collins tebessüm ederek karşımda dikiliyordu.

"Akşam yemeği saati geldi.Beyefendi sizi bekliyor."

Kafamı saate doğru çevirdiğimde neredeyse daha beşe geldiğini gördüm.

Nikolai küçükken fazla kilolu olduğundan diyetle geçmişti ömrü.Bu nedenle saat beşte yemeğini yer ardından bir daha ağızına bir şey sürmezdi.

Bu defa kendi adımlarımla kadını takip ederken düşünmeden edemedim.

Bunca yıl içinde ben çok değişmiştim.

Yemek zevklerim,insanlarla ilişkim,hobilerim ve daha bir çoğu.

Ancak bu adam cidden yedisinde neyse yetmişinde de oydu.

Salondan içeriye girdiğimde uzun masanın bir ucunda Nikolai oturuyordu.

Masaya baktığımda dört sandalye mevcuttu.

Her kim teşrif edecekse onlardan en uzakta oturmak en mantıklısı diye düşünerek en uç sandalyeye oturdum.

Karşımda Nikolai'ın kendince samimi sırıtışlarına karşılık önümdeki yemeğe göz gezdirdim.

"Misafirlerimiz gelmeden başlamazsın değil mi?"

Göz devirmekle yetindiğimde keyfi cidden yerinde gözüküyordu.