Chapter 17

116 6 0
                                    

CHAPTER 17 "LOVING THE PAIN"

(Warning: Scenes that were written in the story is the Author's pure imagination, nothing is related to personal life. Just fanfiction.)

"Angel!" I shouted. "I already have told you many times that don't touch my stuff!" I scolded her.

"I'm sorry, Mama." Asking for forgiveness she bowed her head.

"How many times do I need to hear that sorry, huh?" tinaasan ko siya ng kilay.

She played with my make-up again and my lipstick is now a mess, my powder is all around my room. Evangeline Faith Quinto Santos is her exact name. She's already 3years old turning 4 this October 10, same birthday to his Dad.

"Can't you forgive me, po?" She asked.

"You always do this! I already don't know what to do with you, you always mess my things!"

"I also mess up with Mommy Yeng's room but she doesn't raise her voice like you always do." She said, pouting.

"Get out of my room, Angel!"

I let out a heavy sigh! Stubborn little girl!

Nagsimula akong maglinis ng kwarto ko, pinalitan ko lahat ng gamit at iniba ko na rin ang posisyon para wala na siyang maabot pa. Malapit na akong matapos sa paglilinis ng may marinig akong nabasag na gamit. Lumabas ako ng kwarto ko. Nasa baba na kasi ang kwarto ko, inilipat ako ni Yeng para wag na mangyari yung nangyari dati. Agad ako na pumunta sa kusina para e check kung doon ba may nabasag. Gulat akong napasigaw ng makita si Angel na nasa countertop ng kitchen, tinignan ko ang paligid para malaman ko kung ano ang ginamit niya sa pag akyat at nakita ko naman yung upuan na bili ni Yeng para sa kaniya medyo mataas iyon kaya may hagdanan kaya siguro yun ang ginamit niya.

"My goodness Angel!" Sigaw ko at napataas naman pareho agad ang kaniyang magkabilang balikat tanda ng pagkagulat.

Agad akong nagmadali na lumapit sa kaniya ng ma out of balance siya, buti nalang talaga at nasalo ko siya. Sobra ang kabang nararamadaman ko kaya dinala ko siya sa kwarto niya at inupo sa higaan niya.

"Why can't you stay at one place, Angel? You're so stubborn you won't listen to me!" I hissed.

"I'm sorry." She hugged her knees while crying and saying sorry.

"You almost fall! And sorry? What if something bad happens to you?" tinignan ko siya.

Hindi ko mapigilan ang nararamdaman ko, sobrang takot, kaba at guilt ang nararamdaman ko.

"I'm sorry." Yun lang ang sinasabi niya.

"Don't say sorry if you don't mean it okay?" Umupo ako sa harap niya. "You are not going anywhere, you will stay here in your room, no tv, iPad, toys or anything, you will stay here do you understand me, hardheaded girl?"

"But Ma," reklamo niya.

"A no is a no, do you understand?"

"No, I don't." aniya kaya medyo napikon ako at hindi ko na naisip kung ano ang ginawa ko.

"Mama it hurts." She said I'm holding her shoulders tight.

"Do you understand me?" I asked again.

"Ye—" di niya naituloy ang sasabihin ng biglang sumigaw si Yeng dahilan para mabitawan ko si Angel kaya dagliang tumakbo rin ito kay, Yeng.

"Slow down, baby baka madapa ka." Kinarga niya si Angel bago tumingin sa akin. "What do you think you were doing?" tanong nito.

"She won't listen to me," hinarap ko si Yeng.

Loving The PainWo Geschichten leben. Entdecke jetzt