Loving The Pain

Chapter 28

CHAPTER 28 "LOVING THE PAIN"

(Warning: Scenes that were written in the story are the Author's pure imagination, nothing is related to personal life. Just fanfiction.)

It's been a month since we have left L.A to fight for Amil's custody here in the Philippines and also we already have filed the Child Abuse Case against Khalli Martinez, the biological mother of Amil and Erik's ex-wife. The case went well we won the custody of Amil and I already have adopted him, but the case we filed against Khalli is still in the process.

"Mama," narinig ko na tawag ni Amil sa akin.

"Yes po, babay?" Tanong ko.

Tumatakbo siyang palapit sa akin at ng makalapit na siya ay agad ko naman siyang binuhat.

"How's the study going, baby?" Agad ko na tanong.

Amil and Angel are having their homeschool in Mama Ninita's House. (Di ko na maalala kung ano pangalan sa Mama ni Erik ditto sa story so I change it to Ninita nalang.)

"Mama, I saw Mommy at Loma's house." Anito na ikinagulat ko.

"Do you want to come with her?" I look at his face and asked her.

"No," aniya saka yumakap sa leeg ko. "I don't want another bruise, Mama, it hurts."

Hinagod ko ang likod niya para wag na siya mag-isip pa, tinanong ko siya kung may gusto ba siyang kainin para maiba ang usapan naming. Habang nagluluto naman ako ay siyang pagkagising naman ni Angel.

"Mama!" Nataranta agad ako at pumunta sa kusina kung saan dapat mahimbing na natutulog si Angel.

"Yes po, anak? Why?" Tanong ko agad ng mabuhat ko siya.

Ang mga anak ko ay hindi maliliit ang katawan dahil nag-papalakihan sila ng pisngi kaya napangiwi ako ng maramdaman ko agad ang pangangawit ng hindi parin tumatahon si Angel. Kami lang kasi ngayon rito sa bahay na binili ni Erik para talaga sa amin, si Erik di ko alam kung saan. Simula nung makarating kami rito hinahayaan ko lang siya pumunta kung saan, ayos lang naman sa akin as long as di siya magloloko at dapat naasikaso niya yung dapat na ina-asikaso.

"Akin na, alam kong nangangalay ka na," dinig kong tinig ni Erik sabay kuha sa akin si Angel.

"Oh, nakauwi ka?" Tanong ko, I didn't mean to sound like I'm being sarcastic, I just wanted to ask but he misinterprets it.

"Bawal na ba akong umuwi?" Anito sa malamig na tono.

"Don't misinterpret my question, I just want to know if there's something wrong for you to come home this early." Sabi ko saka napairap pa.

"I don't understand you, really. I've been tired of this situation, mag-iisang buwan ka ng ganito, and I'm starting to lose my patience, Angeline." He hissed with Angel in his arms and went upstairs.

"What did I do wrong?" I whispered as I ask myself.

Huminga ako ng malalim saka bumalik sa kusina kung saan naghihintay si Amil sa akin, I smiled at him and kissed him on his forehead before going back to cooking. Niluto ko lahat ng paborito ng mga kasama ko ditto sa bahay. Nilingon ko si Amil sa upuan niya at napasimangot ako ng makitang tulog na ito roon, nilapitan ko siya at binuhat saka dinala sa kwarto namin. Amil and Angel is sleeping with me and Erik, sa magkabila ng higaan namin ni Erik ay may maliliit na kama para sa dalawang chikiting na kasama namin, katabi ko si Angel at si Erik naman at si Amil.

Nang makapasok kami sa kwarto naming ay nakita ko si Erik na patagilid na nakahiga habang ang kanyang siko ay itinukod niya sa kama at sa kaniyang palad ang sumusuporta sa ulo niya. Nakatitig lamang siya kay Angel na mahimbing na natutulog ngunit ang titig ay naibaling sa akin ng makapasok ako sa kwarto ngunit hindi na nagtagal ang kaniyang paningin sa akin. Agad na inilagay ko si Amil sa kaniyang higaan saka humiga sa kama katabi ni Erik at niyakap ito sa likuran at isiniksik ko ang aking mukha sa kaniyang leeg.

"Sorry na po," sabi ko. I kissed his neck and mark it. "Di ko naman sinasadya na ma offend ka eh, tinatanong ko lang naman kung bakit napauwi ka eh maaga pa naman."

"Angeline..?"

"Opo mahal?" Ngumiti ako sa may leeg niya.

"May pakialam ka pa ba sa akin?" tanong nito.

Natigilan ako sa tanong niya pagkuwan ay dinaganan ko siya at nagpagulong sa paharap sa kaniya. Tinitigan ko lang siya sa mata.

"Syempre may pakialam ako sayo," huminga ako ng malalim. "Mahal kita di'ba? At alam na alam ko rin na iyon ang nararamdaman mo pero sa ngayon kailangan muna natin ayusin ang kaso ni Kha at Glen kasi dilekado kami ng mga bata dito sa Pilipinas." I cupped his face and stared to his face.

"I love you too," He said emotionally before kissing my forehead down to my lips to my neck.

"Mahal?" Tawag ko sa kaniya kay tumigil ka na muna.

"Tulog naman sila ehh," anito.

"Tulog nga pero kailangsn mo pa mag trabaho para bukas." Sabi ko.

"Isa lang naman eh," parang bata na reklamo nito.

Bumangon ako saka hinila siya patayo bago ako yumakap sa kaniya.

Umiling ako. "Baba na tayo para makapaghanda na." Sabi ko saka iginiya siya pababa.

Nang makababa kami ay inayos na naming yung lamesa at nakapagpalamig na kami ng pagkain kaya inakyat na naming yung dalawang bata para sabay-sabay kaming lahat kumain. Ako ang unang umakyat sa taas at nagulat ako ng makita ko sang isang tao na nakaitim lahat at may takip ang mukha.

"Erik! Oh My God!" Mangiyak-ngiyak na sabi ko.

Tinakbo ko ang distansya namin nung lalake na may hawak kay Amil ngunit nagging mabilis ang pangyayari dahil napatid yung lalaki at nabitawan niya si Amil.

"Amil!" Kasabay ng pagsigaw ko ay ang pagbagsak ni Amil sa sahig, nakatayo muli ang lalaki at mabilis itong tumakbo sa veranda ng kwarto at agad naman itong binigyan ng tali ng kasamahan niya upang lumambitin nalang sa helicopter na sinasakyan nila.

"ANGEL! OH MY GOD, MY BABY!" Tawag ko habang namimilisbis ang luha. "ANGEL!" I shouted as the helicopter left.

Tumakbo ako sa loob at pinuntahan si Amil. "Jusko, anak!" Umiyak ako ng umiyak.

Binuhat ko si Amil at bumaba na kami ng bahay saka idineretso ko narin si Amil sa kotse. Dumudugo yung ulo niya kaya nag-aalala na talaga ako. Si Erik ang nagdala kay nagmaneho ng sasakyan papunta ng hospital habang ako naman ang nakahawak kay Amil. I'am in panic now! Oh God please wag mo naman po pababayaan ang mga anak ko. Nang makarating ng hospital ay sinabihan ko agad ang Doctor na as soon as possible ay madaliin nila ang pagtingin sa anak ko.

ERIK'S POV

Nagpaalam muna ako kay Angeline na uuwi para kumuha ng iilang gamit naming. Kritical ang lagay ni Amil, hindi parin nagreresponse ang katawan niya ngunit hindi parin kami nawawalan ng pag-asa.

Ang aking pag-uwi ay hindi lamang dahil kukuha ako ng gumit kundi para hanapin yung letrang ibinilin daw ng mga tauhan niya, napakawalanghiyang babae ni Kha para gawin niya ito at napaka immature dahil isinama niya pa sa gulo na meron kami ang mga bata.

Nag lig[it ako ng mga kakailanganin naming sa hospital bago ko kinapa ang mga higaan naming at buti ay hindi na ako nahirapan pang hanapin ang letrang ito, nasa higaan lamang iyon ni Angel. Binuksan ko ang sulat...

'Napahamak ang anak ko dahil sa kagagawan ng punyeta mong asawa-asawahan! Sisiguraduhin ko na magdudusa din ang anak mo sa mga kamay ko, wag niyo akong susubukan!'

_______________