Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•Vasfi Kim Bilir Perdenin Ardındakiler Derdime
🌱
Seçim, iki yüzü farklı madalyon gibiydi. Ben Vural'a inanarak seçimimi gerçekleştirmiştim. Sonucunda ya iyi ya da kötü yüzüyle karşılaşacaktım. Bunun verdiği ağırlık beni var ediyor aynı hızda yok ediyordu. Burada kaldığım sürece beni tüketmeye devam edecekti seçimlerim.
Vural sessizce içeri girip arkasından kapıyı kapatınca, yine simsiyah olduğunu gördüm. Onun da sabit bakışları bana kaydı. Gördükleri karşısında gözleri hafifçe irileşince kollarımı tekrar göğüslerime sarıp kapattım. Bu defa kısa olan etek yukarı kayıp bacaklarımı iyice sergiledi. Azıcık daha yukarı kaysa altımdaki külot görünecekti. Yüzüm al al olmuştu. Yorum yapmak için dudaklarını bir kez aralasa da konuşmak yerine dudaklarından sert nefes verip elini, saçlarının arasına geçirdi. Yerimde sinmeye başladım, yer yarılıp beni yutsa keşke...
"Hazır mısın?"
Başımı aşağı yukarı doğru salladığımda kolundaki siyah kordonlu saate baktı.
"Birkaç saat sonra özgürsün."
Gergin bedenim yavaşça gevşedi. Vural'ın gözleri tekrar bana kayınca anlayamadığım bir şeyler homurdandı ve üstündeki ceketi çıkardı.
Bana doğru uzattığında sorgusuzca aldım ve arkamı döndüm. Farklı bir ceketti ama kokusu aynıydı. Gözlerimi kısa bir an yumup anlamsız bir şekilde beni rahatlatan kokuyu soludum. Sıcaklığı tenime işlerken cekete sarıldım, şimdi çok daha rahat hissediyordum. Ceket bana boldu ama umrumda değildi. En azından artık yarı çıplak değildim.
"Nasılsın?" diye sorduğunda sesinde profesyonel bir ton vardı.
"Nasıl görünüyorum?" diye homurdandım.
Bakışları tekrar bana kaydı. Benden böyle bir cevap beklemediği için şaşırsa da bozuntuya vermedi. Yüzümü incelerken hasar tespiti yapıyor olmalı diye düşündüm.
"Aynı," dedi sadece.
Aynı kelimesinin iyi mi yoksa kötü mü anlamına geldiğini bilmiyordum. Pek de sorgulamadım açıkçası. Şu an önceliklerim çok farklıydı çünkü.
Yorgunca yatağın kenarına oturduğumda Vural ayakta dikilmeye devam ediyordu. Oturduğum zaman boyu dev gibi görünüyordu. Aklıma başka ihtimaller gelmeye başladı. Ya beni kaçırıp başka bir iş için kullanırsa? Nasıl tam olarak güvenebilirdim ki? Midem endişeyle kasıldığında nefes alamadığımı hissettim.
