I'm In Love With HIM

CHAPTER 4: The HIMs

BLUE

KRRNG! KRRNG! KRRNG!

Nagising na lang ako sa lakas ng ingay na nagmumula sa aking alarm clock. Dali-dali naman akong tumayo sa aking pagkakahiga nang biglang—

“ARGH!” sigaw ko sa tindi ng sakit.

Hindi ako tuluyang makatayo dahil sa tindi nang sakit sa aking tuhod at paa. Siguro, dulot ito sa paglalakad ko kahapon papuntang Building 3 at sa pag-akyat papuntang 4th floor noong nasira ang elevator nito. Tiningnan ko muna ang aking class schedule, at 7:30 pala ang first period namin ngayon. Kinuha ko ang telepono ko at—

“SHIT! 7:15 na? Male-late na ako nito!” I bursted out.

Dali-dali akong tumayo kahit na sumakit na naman ang aking mga binti at paa. Tiniis ko na lang ang sakit, at pumunta na sa banyo. Sinadya kong gamitin ang aking 3-in-1 wash kasi wala na akong oras. Pagkatapos kong maligo ay mabilisan ko nang isinuot ang aking uniform, at hindi na nagsuklay, hoping that I don’t look messy today.

I only have 9 minutes left to walk papuntang STEM Building.

Umalis na ako ng dorm dala ang bag ko, which packed my necessary things. Hindi na ako nag-almusal kasi malamang, male-late na talaga ako.

Kasalukuyan akong naglalakad sa hallway papuntang Building 3 nang nakita ko si Sir Jess, which is our instructor for today’s first period, na nahihirapang magdala ng kanyang mga gamit. Napangiti naman ako kasi alam ko, na hindi ako male-late. Dali-dali kong pinuntahan si Sir upang tulungan.

“Oh! Good morning, Sir. May I help you?” I offered my hand to him.

“Oh God! Yes, Mr. Lim. Kindly bring this instructional materials to your classroom, so that we can start our first discussion already,” sagot ni Sir Jess. I can smell his manly perfume over here.

Ibinigay niya sa akin ang lahat ng dala niya, kaya nagtataka ako kung pupunta ba siya sa classroom namin. It’s obvious naman kasi sinabi niyang magkakaroon kami ng aming first discussion of the subject today.

“Where will you go Sir?” pagtataka kong tanong.

“I need to go back to my office, because I left the class record. You go first to your classroom, and kindly inform your classmates for we will be having your first examination,” Sir Jess replied that left me in awe.

“Okay, Sir,” I replied.

WHAT!? Exam agad? Second day pa lang, pero mag-e-exam na.

Mabuti naman at naayos na nila ang elevator, kaya ito na ang ginamit ko sa pag-akyat. Hirap na hirap akong pumasok sa elevator dahil dami nang pinadala sa akin ni Sir Jess, nang bigla itong nasagi sa pintuan ng elevator. Isa-isa itong nalaglag sa sahig na lumikha ng malakas na tunog.

“SHIT! When bad luck is on your side,” I cussed.

“PSST! Words.”

Nabigla na lang ako nang biglang may nagsalita sa loob ng elevator. Hindi ko na siya namalayan kanina pagpasok dahil sa pagmamadali. Who would have thought na may ibang tao pala dito?

Wait— I entered this elevator on the ground floor, and I am so sure that I was the only one who went inside. So, that means that he stayed in this elevator without going out?

Weird.

“Sorry,” I replied bluntly, turning my attention to the scattered books on the floor.

Dali-dali ko nang pinulot ang mga nagkalat na aklat sa kahihiyan. Wait—scratch that one—I am not ashamed. Bakit naman ako mahihiya? Kasalanan ko ba kung paharang-harang ang pintuan ng elevator noong pumasok ako? No. Not my fault. It was the elevator’s fault.