Keyifli Okumalar..
Küçücük bir oda ve kocaman bir sessizlik, birkaç ay önce yaptığım gibi yerimde oturmuş öylece karşımdaki duvara bakıyordum. Migliarinonun avukatı 2 gün önce benimle görüşmek istediğini söylemişti. Bu şaşırmama neden olsa da gardını indirdiği için sevinmiştim. Şimdi ise onu bu küçük görüşme odasında bekliyordum.
Oturduğum yerde kıpırdandım ve sonrasında da ayağı kalktım. Pencerenin önüne giderek camdan dışarı baktım. İkinci kattıydık ve avluyu görebiliyordum. Mahkûmlar bahçede yürüyorlardı, bazıları duvara yaslanmış gökyüzüne bakıyor bazıları ise bir şeyler konuşuyordu. Ne tuhaftı özgürlük sadece bir duvar arkalarındaydı. Elimi pencerenin camına koydum, bu pencerenin üzerinde bile açılmaması için duvara sabitlenmiş demirler vardı.
"Kırılmaz cam! Tonla yük getir üzerine at hiçbir şey olmaz." Duyduğum ses ile yerimden hafifçe sıçrayarak arkamı döndüm. Migliarino bir dağ gibi karşımda duruyordu, mavi gözlerinde anlamlandıramadığım bir ifade vardı. Önceki görüşmemize göre saçları uzamıştı.
"Merhaba." Dediğimde kaşları havalandı. Biraz önce söylediği şeyi hiçe saymışım gibi bir kelime söylemiştim. Bu dediğime bir şey demedi ve bende olduğum yerde öylece ona bakmaya devam ettim. Bu küçücük odada bir başımızaydık ve bu odanın tam ortasında ki masaya kelepçelememişlerdi.
"Özgürlük buradan bakılınca ne kadarda yakın?" dudaklarında bir tebessüm oluştu.
"Bazıları için." Diyerek sandalyeye oturduğunda bende karşısında yerimi aldım.
"Evimi beğendin mi?" diyerek bir soru yönelttiğinde kendimi kısa bir anlığına kutuplarda hissetmiştim. Bu adam nasıl biliyordu? Gözlerimi birkaç kere kırpıştırdım, bu sessizliğim hoşuna gitmişti.
"Anladığım kadarıyla bir şey demeyeceksin Eva?" diyerek bana meydan okurken arkama yaslandım.
"Şaşırdım." Dediğimde ifadesiz bir yüzle bana bakmaya devam etti.
"Ben genelde şaşırmam, hatta hiç şaşırmam." Bir şey demedi. Aramızda kısa bir sessizlik olduğunda o da benim gibi arkasına yaslandı.
"Seninle neden görüşmek istediğimi merak ediyorsun değil mi?" mavi gözlerimiz kesiştiğinde sessizliğimi korumaya devam ederek oturdum.
"Teklifini kabul ediyorum Eva" dediğinde kaşlarım havalandı.
"Şaşırdın mı kızıl?" diye sorduğunda gülümsemiştim. Babamda anneme hep bu şekilde seslenirdi.
"Ne karşılığında?" dediğimde dişlerini gösterircesine gülümsedi.
"Hiçbir şey." Ellerini masanın üzerinde birleştirerek bana doğru eğildi.
"Bütün İtalya benim kim olduğumu unuttu Eva.. Beni hatırlamaları için güzel bir fırsat, neden değerlendirmeyeyim? Burada dört duvar arasında oturarak silinmek istemiyorum."
"Buradan çıktığında da bunu gösterebilirsin."
"Kaçmadığım sürece buradan çıkış yolu yok." Bu bedenimi ürpertmişti, burada ömrünün sonuna kadar kalacak olmak korkutucuydu.
"Avukat bu isteğimi biliyor, onunla tekrardan konuşmana gerek yok. O sana tüm izinleri ayarladığında haber verecek." Başımı salladım, teklifimi kabul ettiği için mutlu olmuştum. İçimdeki o kadın ardı arkasına sevinç kahkahaları atıyordu. Hem de öyle kahkaha atıyordu ki bu ayağı kalkıp bağırabilirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ceza |İtalyan Adamlar Serisi 2|
ChickLit|Yetişkin içeriklidir.| Gök öyle bir gürledi ki sanki gökyüzü delinmişti. Şimşek öyle bir çakmıştı ki ortalık bir anda aydınlanmıştı. Genç kadın derin bir nefes aldı ve üzerine çarpan yağmur damlalarına şükretti, şükretti çünkü bedeninde ki bütün k...
