Still You Forever

Epilogue

Aki Pov

Pagkauwe ko kay nanay sa aming bahay ay agad akong nagpaalam kay nanay na aalis hindi naman na nito kinontra ang desisyon ko dahil alam niyang okay naman na ako

Sumakay ako sa kotse ko at agad akong nagmaneho papunta sa bahay nila at nagpark sa medyo kalayuan uoang di mapansin at pinatay ko ang ilaw sa loob ng kotse at inintay ko itong lumabas.

Tama naman ang oras ko dahil lumabas ito kasama ang isang magandang batang babae bigla nalamang akong naluha at di mapigilan ang aking sarili dahil tuluyan ng umagos ang luha sa aking mga.pisnge.

Kung anak lang sana natin ang batang yan sana masaya tayong pamilya ngayon.

Sumakay sa kotse ang dalawa at agad na umalis agad kong pinaandar ang sasakyan ko para sundan ang dalawa at nakita kong patungo sila sa paborito kong pasyalan ang parke na may lawa hindi ko alam bakit nanaman ako umiiyak habang nagmamaneho dahil naalala ko nanaman ang panahong sundan ko siya rito bago ako umalis

Flashback...

Hindi ko maiwasang mamiss ang taong mahal ko ito ang huling araw ko sa pilipinas at matagal ko na siyang hindi makikita kahit nawala na kami mahal ko pa rin siya.

Sumakay ako ng jeep papunta sa bahay nila at pagkababa ko ay agad akong nagtago sa ilalim ng puno para di niya ako mahalata at nagulat ako dahil sakto ang dating ko lumabas ito at sumakay ng kanyang sasakyan kaya agad akong tumakbo papunta sa sakayan upang sundan ito papunta siya sa paborito kong parke na may lawa at bumaba ako at nagtago medyo malayo sa kanya umupo ito sa una naming paguusap noon nung panahong binigyan niya ako ng panyo dahil umiiyak ako.

Umupo ito at umiyak hindi ko mapigilan ang umiyak din dahil lubos din akong nasasaktan pag nakikitang umiiyak siya at nag salita ito

"Sorry aki sorry sa ginawa ko di mo deserve nasaktan kase nagmahal ka lang naman di moko deserve kase niloko lang kkita pasensya na aki patawarin moko"

Lumuhang sinasabi niya wala siyang paki kung may makarinig sa kanya dahil ang panahong yun wala siyang pake sa nararamdaman ng iba.

Onting oras nalamang ang meron ako kaya agad akong kumilos at nagsalita bago umalis at umiyak dahil kahit ganito ang nangyari mas minamahal ko pa siya.

"Babalik ako james at babawiin kita pagdating ng araw na yun mayaman na ako"

Nagulat ako dahil lumingon ito sa gawi ko nagkatitigan pa kami ngunit hindi naman niya siguro ako nakilala dahil naka black na jacket ako at mask.

Agad akong umalis dahil flight ko na mamaya at di nako tuluyang umiyak

End of flashback...

Natagpuan ko ang sarili ko sa ilalim ng punong pinagtataguan ko noong panahong paalis palamang ako ng pilipinas.

Nakita kong umupo sila sa dati naming upuan ng batang babae at dito na nag simulang magkwento si james.

Anak dito ko minahal ang babaeng diko inaasahang mamahalin ko" panimula ni james mag kwento sa anak

"Nasaktan kase siya ni daddy anak kaya umalis siya at nagpakalayo hindi alam ni daddy kung nasaan siya"

Bigla nanamang namuo ang mga luha sa kanyang mata ng maalala ang mga memories naming dalawa noobg magkasama pa kami habang nakatingin siya sa lawa tila na roon ang lahat.

"Continue dad"

"She the girl I meet in highschool Anak"

Pagpapatuloy niya pero nakatingin sa kawalan ang kanyang isipan inaalala ang nangyari noon.