N I C Ò L E

Positive

-Ει, να ξέρεις συγγνώμη για το πρωί...

Κοίταξα απότομα δίπλα μου. Γιατί μου μιλάς ρε; Τι σου έχω κάνει επιτέλους; Ουφ, εγώ έφταιγα. Εγώ και οι ηλίθιες εκρήξεις θάρρους μου. Μια χαρά δεν καθόμουν και έβραζα στο ζουμάκι μου; Τι το ήθελα να το ανοίξω το ρημάδι το στόμα;

Έβηξα λίγο για να σιγουρευτώ ότι θα βγουν λέξεις κι όχι ήχοι φιδιών.

-Δεν πειράζει, ξέχνα το είπα κάπως απότομα.

Ξεφύσηξε κάπως απογοητευμένος.

-Εμμ..

Με κοίταξε ξαφνιασμένος τώρα.

-Ευχαριστώ για την τσίχλα.

-Α, τίποτα! Πάντα παίρνω όταν παω κυλικείο για να μη μου δίνουν ρέστα.

Έγνεψα με το κεφάλι μου καταφατικά και κοίταξα ξανά το σκετσμπουκ μου γιατί είχα κοκκινίσει. Γιατί ντρέπομαι τόσο με τις κοινωνικές συναναστροφές; Έβαλα κάπως αμήχανα τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου.

-Εσύ παρακολουθείς καθόλου;

Τώρα δε θα γίνουμε και φίλοι επειδή μου έδωσες μια τσίχλα, έλεος!

Γέλασα κάπως αμήχανα
-Όχι όπως βλέπεις.

-Ούτε εγώ. Έχω φροντιστήριο το απόγευμα.

-Ωραία...

-Το είδα το μπλοκ σου ξέρεις δε-

-Δεν... Δεν είναι μπλοκ

-Δε χρεια- Α σορρυ, τι;

-Δεν είναι μπλοκ, είναι σκετσμπουκ

-Σκετσμπο;

-Σκετσ- μπουκ!

Νιώθω τόσο αμήχανα όταν πρέπει να επαναλαμβάνω. Δεν έπρεπε να το επισημάνω, μια χαρά το έλεγε μπλοκ.

-Ααα, σόρρυ... Ναι, τέλος πάντων, δε χρειάζεται να το κρύβεις από όλους, είναι πολύ όμορφο.

-Δεν το κρύβω από όλους! Απολογήθηκα. Και ευχαριστώ.

Ενα μικρό βεβιασμένο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου.

-Με αφήνεις να το δω λίγο;

Έσφιξα τα χέρια μου προστατευτικά πάνω στο σκετσμπουκ και το έκλεισα απότομα.

-Αφού το είδες το πρωί, είπα σε μια προσπάθεια να τον μεταπείσω

-Ε, καλά δεν πρόλαβα να δω και τίποτα, γέλασε και ένα τεράστιο χαμόγελο εμφανίστηκε.

Τον κοίταξα για λίγο σκεπτική. Προφανώς και δεν ήθελα να του το δώσω.

-Ξέρεις, μου είπε πάλι, και έξυσε λίγο αμήχανα το λαιμό του, κάνοντας με να παρατηρήσω το λαστιχάκι της Έιντζελ στον καρπό του, θα ήθελα να βάλω κάτι αφίσες στο δωμάτιο μου, αυτές τις ασπρόμαυρες, με το μελάνι που είναι σαν-