Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir.
"Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanedeki günlerimiz hızla geçip gitmişti. Eve geçeceğimiz gün büyük bir curcuna yaşanmıştı. Yavuz dedem ve Kiraz babaannem beni Uyguroğlu malikanesine götürmek isterken Tahir dede ise onlarla gitmem için büyük bir çaba harcamıştı. Yusuf'ta onlarda olmamı istemişti ancak benim bir evim vardı. Hem annem asla izin de vermezdi böyle bir şeye. Sonuç olarak kendi evimdeydim. Yusuf'ta elbette yanımdaydı. Küçük bir çocuk gibi peşime takılmıştı. Şimdi karşılık koltuklarda birbirimize bakacak şekilde uzanmıştık.
"Bir an valla Tahir dedem sürükleye sürükleye götürecek sizi sandım." dedi Emir tostunu yerken.
"Götürürdü de Filiz abla koydu ağırlığını." dedi Yusuf eğlenerek.
Annem ile Tahir dede laf dalaşına girmişti. Ancak annemle aşık atamamıştı. Tahir dedenin o şaşkın bakışları, ben nereye düştüm hali aklıma tekrar geldiğinde kıkırdadım. O değil Yavuz dedemle, Meryem babaannede baya eğlenmişti.
Annem geldiğimizden beri mutfaktaydı. Sema abla bizimle gelmiş sonrasında evine geçmişti. Oğlunu bırakmak istemiyordu ancak hem Yusuf çok iyiydi hem de Tahir dede ve Meryem babaanneyi yalnız bırakmak istememişti.
" Enişteciğim sen harbi harbi bizde mi kalacaksın?" dedi Emir.
"Evet." o kadar olağan ve komik söylemişti ki gülmeden edemedim.
"Emir hayırdır koçum sen?" dedim eğlenerek.
"Sus kız sen ben eniştem ile konuşuyorum." dedi tersleyerek ama aynı zamanda gülüyordu da.
"Yusuf bana ne dedi duydun mu?" dediğimde Emir kahkahasını basmıştı. Sesim o kadar cilveli ve nazlı çıkmıştı ki Yusuf bile bakakalmıştı bana. Lan oynak Aden bu ses ne?
"Sus kız sen kayınbiraderimle konuşuyoruz." dedi Yusuf Emir'e ayak uydururken.
Dil çıkarıp yüzümü öbür tarafa çevirdim. İkisinin kahkahaları beni çok mutlu ediyordu. İkisinin böyle anlaşmaları, birbirlerine değer vermeleri o kadar güzeldi ki.
Onlar araba hakkında konuşmaya başladıklarında bende annemi merak edip yanına geçmek için dikkatlice ayaklandım. İyiydim ancak Yusuf en ufak bir şeyde evham yapıyordu. Mutfağa geçtiğimde annem harıl harıl yemek yapıyordu.
