Hayatımın Kitabı

17.Bölüm: Erkekler Gecesi

-Ne? Sen na...nasıl?

Ben korkuyla Soner'e bakakalmışken elinde poşetlerle Ozan içeri girdi.

-Evvett neler aldım neler. Ne şanslı adamım ben ya, karşıdaki pizzacıda 2 alana 1 bedava kampanyası vardı. 1 pizzayı bedavaya kaptım resmen. Valla eve gelene kadar sıcacık pizzaların kokusunu almak benim için nasıl bir işkenceydi bilemezsiniz. Açlıktan ölüyorum.
Ee hadi gelsenize soğutmadan yiyelim. Ne bekliyorsunuz orada? Bakışma yarışması falan mı yapıyorsunuz yoksa? Ben hep yenilirdim o yarışmalarda ya.

Heyecanla söylediklerine herhangi bir cevap alamayınca elindeki poşetleri bırakıp bize döndü.

-Ne oldu size dut yemiş bülbüller gibisiniz? Sizi sadece iki dakika yalnız bıraktım, yine ne oldu?

Hala Soner'in yüzünden neyi bildiğini anlamaya çalışıyordum ama zihnini okuyamayacağımdan boşa bir çabaydı benimkisi. Kendime gelmem lazımdı daha neyi bildiğini bile bilmiyordum. Eğer her şeyi öğrenmiş olsaydı bu kadar sakin kalamazdı değil mi?

-Ne, neyi biliyorsun sen? Söylediklerinden hiçbir şey anlamadım Soner.

-Anlamadın mı anlamamak işine mi geliyor? Bunca zaman Dila'nın gözünün içine baka baka nasıl yalan söyledin? Hala da söylüyorsundur gerçi.
Sen her şeyi gidip adam gibi anlat diye bekledim, hatta boşanırken bile hiçbir şey söylemedim Dila'ya yaptıkların hakkında. Sen ise boşanmaktan vazgeçip eski hayatına geri döndün sanki hiçbir şey yapmamışsın gibi. Hiçbir suçun yokmuş gibi.

-Ne yapmışım ben ya? Daha açık konuş.

Ozan da bana arka çıktı.
-Evet, ne yapmış bu Korkut efendi yine?

-Karına ihanetinden bahsediyorum. Dila'yı sekreterinle aldattın. Sizi gördüm. O yakınlığınızı, samimiyetinizi gözlerimle gördüm. Eğer adam gibi yaptıklarının sorumluluğunu alıp Dila'dan boşansaydın ben de unuturdum her şeyi ama sen bu yalanını sürdürmeye devam ediyorsun.
Dila bunları hak etmiyor ve ben en kısa zamanda senin gerçek yüzünü göstereceğim ona haberin olsun.

Duyduklarımla derin bir nefes verdim. Gerçekten gerçekleri bilseydi her şey daha da karışırdı şimdilik karısını aldatan koca durumundan kurtulmak daha kolaydı.
Bana attığı soğuk bakışların nedeni de şimdi anlaşılmıştı. Asıl gerçeği bilmiyor oluşuna rahatladım ama şimdi de bu aldatma olayını çözmem gerekiyordu. En kolay yol inkardı.

-Saçmalama Soner ne aldatması? Dila'yı ne kadar sevdiğimi görmüyor musun, ben ailemi üzecek bir şey yapar mıyım hiç? Ne gördüysen yanlış görmüşsündür sen. Anlat bana ne gördüğünü.

-Müvekkilimle buluşmak için bir restorana gitmiştim orada gördüm ikinizi. O kadar yakındınız ki her şey gayet ortadaydı. Gülüşmeler, fısıldaşmalar falan. Mahkemede delil olarak kullanmadım sırf Dila üzülmesin diye ama daha fazla onu kandırmana müsaade etmeyeceğim. Gerçekleri anlatacağım ona.

Ayağa kalkıp gidecekken kolundan tutup yerine geri oturmasını sağladım.

-Dur dur bir dakika. Ben hiç böyle adice bir şey yapar mıyım Soner? Hiç mi tanımıyorsun beni? Yani yeni tanıştık ama birini tanımak için illa yıllar geçmesine gerek yok.
Sen her şeyi yanlış anlamışsın o kadın sadece benim sekreterim bizim aramızda düşündüğün gibi bir ilişki olamaz. Biraz fazla cana yakın birisidir ama herkese karşı böyledir.
Hem, hem ben ona o gözle bakamam ki.

-Nedenmiş o?

-Çünkü, çünkü...

Sorgulayıcı bakışlarıyla mecburen bir yalan daha uydurmam gerekiyordu ama Ozan birden atlayıverdi.