Militia Platea (Σε Αναμονή)

Γιατί πρέπει να μάθεις πρώτες βοήθειες

Στον απόηχο του περιστατικού του Δανού ποδοσφαιριστή Κρίστιαν Έρικσεν, θα αιτιολογήσω γιατί πρέπει να γνωρίζουμε πρώτες βοήθειες ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουμε.

Κάτι που δεν κυκλοφόρησε πολύ στα μέσα ενημέρωσης και τα social media είναι το γεγονός πως ένας συμπαίκτης του έσπευσε να βοηθήσει στα πρώτα κρίσιμα λεπτά καθώς η ιατρική ομάδα βρισκόταν μακριά. Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συνέχεια καθώς οι γιατροί είχαν πιο εύκολο έργο.

Υπάρχει λοιπόν λόγος που δεν δέχομαι δικαιολογίες του τύπου "δεν είμαι γιατρός" και "γιατί να ξέρω πρώτες βοήθειες, ας εμπιστευτώ τους επαγγελματίες". Πρώτον γιατί δεν μπορούμε να έχουμε δίπλα μας έναν γιατρό ή νοσηλευτή σε εικοσιτετράωρη βάση, και δεύτερον γιατί σε οποιοδήποτε περιστατικό οι πολίτες είναι οι πρώτοι ανταποκριτές. Να το θέσω πιο απλά :

Παθαίνουμε ένα ατύχημα στο σπίτι. Ποιος θα προσφέρει τη βοήθεια του πιο γρήγορα; Το συγγενικό μας πρόσωπο ή εμείς που είμαστε λίγα δευτερόλεπτα μακριά, ή ένας νοσηλευτής που απέχει αρκετά λεπτά από το σημείο; 

Επίσης να ξεκαθαρίσω κάτι ακόμα. Η σκοπός της παροχής πρώτων βοηθειών είναι να σταθεροποιήσει το θύμα ώσπου να φτάσει στο νοσοκομείο όπου θα αναλάβουν οι γιατροί και οι χειρούργοι την θεραπεία. Ο νοσηλευτής του ΕΚΑΒ, όπως και ένας γιατρός μάχης δεν θεραπεύουν το θύμα, το σταθεροποιούν ώστε να καταφέρει να φτάσει στο νοσοκομείο. 

Τραυματισμός -> Προνοσοκομειακή φροντίδα = ασφαλής διακομιδή στο νοσοκομείο -> Θεραπεία

Το αστείο της υπόθεσης είναι πως ο κόσμος δεν ξέρει να διαχειριστεί πολύ απλές καταστάσεις, καταλήγοντας να χρησιμοποιεί λανθασμένες τεχνικές οι οποίες τυχαίνει να είναι και επικίνδυνες για το θύμα.

Για παράδειγμα, όταν η μύτη μας αιμορραγεί ΔΕΝ πρέπει να γέρνουμε το κεφάλι μας πίσω αλλά μπροστά ώστε να μην καταπιούμε το αίμα. Επίσης για τον έλεγχο της αιμορραγίας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ταμπόν. Ναι, καλά διαβάσατε, πολλά αντικείμενα έχουν παραπάνω από μία χρήσεις.

Επίσης, σχετικά με το "γύρισμα της γλώσσας". Αυτό δεν ισχύει και ο όρος είναι λανθασμένος. Η γλώσσα είναι ένας μυς ο οποίος είναι συνεχώς σφιγμένος. Όταν κάποιος λιποθυμίσει, η γλώσσα χάνει αυτή την ιδιότητα και πέφτει πίσω με αποτέλεσμα να φράζει τον αεραγωγό. Μπορούμε να βοηθήσουμε το θύμα να αναπνέει ξαπλώνοντας το ανάσκελα και γέρνοντας το κεφάλι ελαφρώς προς τα πίσω. Έτσι δημιουργείται ένα κενό για την ελεύθερη κυκλοφορία του αέρα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Σε καμία περίπτωση δεν τοποθετούμε αντικείμενα στο στόμα του θύματος, αλλά και δάχτυλα ώστε να κρατήσουμε τη γλώσσα μπροστά. Το σαγόνι είναι ισχυρό σαν πένσα και υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να χάσουμε το δάχτυλο μας.