The Fraser-Side

First Mid-Break

"Hey". "Hey". Even is het stil. "Dus... Dit was de bibliotheek huh?". "Yup". "Ik dacht altijd dat dit een soort ontsnappingsdeur was die dichtgemaakt was". Hij lacht. "Haha, nee het was hier net nog geen geen gevangenis". Ik lach naar hem en begin wat rond te wandelen. Ik ga met m'n vinger over een paar planken heen. Het was daar zo oud en vies dat er stof op de schimmel van de vorige laag stof lag. "Is hier nooit een kuisploeg geweest?". "ja, ooit. Maar die zijn kunnen ontsnappen". Ik lach met z'n mop. Kijk naar z'n lach. Hoe geweldig is die lach wel niet. Hoe geweldig zou het niet zijn als die lach dichter en dichter en dichterbij komt en me volledig uit het niets zou kussen. Hoe geweldig zou die kus wel niet zijn. 

"Fae?". Ik luister weer. "sorry, ja?". "Je was even weg?". "Ja, maar ik ben er weer...". "Zoals ik al zei; hier moet dus een hele hoop gedaan worden. Boeken sorteren, checken of sommige er nog zijn en welke er verdwenen zouden zijn... enzovoort". Ik zucht. "Werk aan de winkel dus...?". Hij knikt. "En hoe beginnen we?". "Ik ga de boekenlijst even halen". En voor ik het wist was hij de deur uit. 

"Ok, hoe geil is die kerel". Dat zei ik net luidop. Daar moet ik opletten. Ik pak een borstel vast vanonder de spinnenwebben en begin wat te vegen. Ik hoor z'n voetstappen luider en luider worden. Dichter en dichterbij komen. "De lijst was nog niet afgedrukt dus zijn ze dat nu aan het doen. Wacht ik help wel even". Hij pakt een andere borstel vanuit de gang en begint aan de andere kant van de bibliotheek. Z'n hoofd komt net boven de kleine rekken uit. Ik zie hoe druk hij aan het vegen is. Best sexy, zo'n kuisende man. "super sexy". "Wat?". "wat?". "Je zei ;sexy?". Shit, daar moest ik dus op letten. "Ik..eumh... zag dit boek. De courtisane? En ik zei dat ze best eumh... sexy was". Ik steek het boek omhoog. "haha, ok dan, Ja dat is haar job he". Ik kijk niet begrijpend naar hem. "Courtisanes zijn post-middeleeuws ... meisjes van plezier". Ik kijk nog steeds met dezelfde blik naar hem. "Hoeren". Ik begin te hoesten, had net een hele bal stof ingeademd. "Ok". Ik lach. "Al gelezen?". "Hier en daar, af en toe. Ja wat heb je anders te doen als je sociaal-incapabel bent?". Ik blijf na hoesten "De schoolbibliotheek opkuisen?". Hij lacht en veegt verder 

Even is het stil. Zo stil dat we onze borstels boven het lawaai van leerlingen die  buiten voetballen, horen. 

"Ik denk dat ik sneller klaar ga zijn met vegen dan jij". Hij kijkt geïnteresseerd. "En waarom denk je dat?" "Ik heb al heel deze kant gedaan, en kijk wat jij al hebt gedaan". "Ik doe ze wel dubbel he, zoals een autostrade". "Als je op een autostrade zou zijn he, zou je zo traag niet mogen vegen". We kijken elkaar uitdagend aan en beginnen al lopend te vegen tussen de rekken. Ik kijk niet waar ik loop, m'n ogen zijn vast gepind op m'n borstel en de grond. En voor ik het weet botsen we plots op elkaar. Het stof vliegt door de lucht. We vallen beide op de grond en hoesten de ziel uit ons lijf. Ik blijf maar doorhoesten. "Haha, çava?". Hij reikt me de hand om me recht te trekken. We staan plots heel dicht bij elkaar. "Ik ben toch... gewonnen" hoest ik door m'n zin door. Hij kijkt me toegevend aan. "Goed, jij bent gewonnen". Hij geeft me een hand. "Goed geveegd". Ik lach en blijf hoesten. We kijken wat ongemakkelijk maar ergens ook flirterig naar elkaar. "Hier is de lijst Nathan". We schrikken alsof we net betrapt waren. Nathan pakt de lijst en legt hem op een stoffig bureau. We pakken de borstels terug vast en vegen verder. Ieder aan z'n eigen kant van de bibliotheek.