KOKFORTE KJO DASHURI

#2

- ihhh o zot  buza ime - u degjua zeri i saj teksa renkonte nga ajo dhimbje e vogel e buzes si shenje prej tij .

- buza ime e vogel do te sheroj une ty pa merak -  e mori nje kuti te vogel kremi ku ngjyra e saj e bardhe u vendos mbi buzen e saj  mbi ate plage te vogel qe po i digjte si dreqi .

Rregulloi peshqirin  qe mbeshtillte floket e lagur nga dushi .

-Halieee - u degjua nje ze nga dhomat e tjera .

- ohhhh moj gjysheee e kam Hajli pse ma shemteroni emrin apo se kam edhe emer kaq unik - tha me mburrje dhe hodhi peshqirin anash  ne forme mendjemadhesie e duke menduar se ata ishin floke .

U fut ne dhomen tjeter ku ndodheshe salloni . Nje ambient i bukur e familjar .

-  Hajde te hash moj bije a nuk e sheh veten ne pasqyre te ka ngel surrati 5 leke plus gjysem njeri je - ndersa Hajli i hodhi nje  veshtrim te merzitur gjyshes teksa i thoshte ashtu

-  Eh tani gjyshe ne mbajme linjat  - ja ktheu  duke futur ne goje nje  japrak dhe gjyshja e  pa  me nje shikim qortues .

- Halie ...

- Hajliii gjyshe- ja nderpreu fjalen duke i rregulluar  gabimin  e thene nga gjyshja .

- Kur te dalesh  jashte ndrroji ato pantallona e tu befte gjyshja  jo kaq te shkurtra

- Joo pse kto jane te preferuarat e mia nuk dua ti ndrroj .

Gjyshja duke ditur karakterin e saj sesa moskokcarese  e la fare kete pune dhe filloi te hante japraket qe kishte gatuar .

Ne mengjes dielli ndriste ndersa tani mbasdite ai ishte larguar  duke i lene vendin shiut , rrufeve e bubullimat .

Po rregullonte rrobat e saj dhe sistemonte gjerat ne vendin e duhur.

Mori lapsat me ngjyra dhe  fletet e bardha . Ndoshta  e vetmja  gje qe e mbante ate ne menyre te qete dhe serioze ishin ato lloj  mjetesh kur truri i saj kishte lene ato cmendurite dhe ishte fokusuar tek arti .

Gjithmone kishte patur presion nga prinderit e saj qe i thoshin se nje nxenese me nota shume te mira duhet te gjeje nje dege shume te mire dhe nder to ishte mjeksia por ajo nuk hoqi dore nga endrrat e saj e zgjodhi artin si pikesynim per te ardhmen.

Fundja njeriu e  gjen lirine vetem duke  ndjekur endrrat . Duke i ndjekur  deri ne pafundesi .

Ne fleten e bardhe ishin vizatuar 1 pale sy te zinj , te zinj si ata akrepet  helmues , te zinj si qymyri i djegur , te zinj  si shpirti i nje te lenduari .  Nje e zeze e cuditshme ku qerpiket e  ndodheshin bashkuar me ato vetullat e trasha te harkuara mire  qe vec ngryseshin si dielli qe ngryseshe duke  u  tretur  ne pikat e shiut .

Ngriti koken dhe pa cfare kishte vizatuar . Ato ishin mendimet e castit ku cdo dite , qe ne momentin ku kishte  mesuar te pikturonte  vizatonte  dicka qe simbolizonte diten e saj e keto piktura i ruante ne nje dosje te posacme per te shikuar  se si valet e jetes kishin ndryshuar per te .

Mjaftonin vetem syte e tij te hedhur mbi ate flete per te nenkuptuar se  rastesia e sotme ishte ai .

              Syte e njerzve jane si busulla per te treguar karakterin e tyre .......
Perfundoi pikturen me kete fjali

Me kujdesin me te madh e mori fleten dhe e vendosi ne dosje  .

Buzeqeshi e lumtur dhe bashkoi duart me njera- tjetren.  Hajli ishte si ato lulet qe mbaheshin gjalle  nga uji dhe drita e diellit ndersa ajo ... ajo kishte energjine pozitive , buzeqeshjen  pa te cilin ajo do ishte vec nje njeri qe vec do jetonte   ne bardh e zi ashtu sikurse disa bejne edhe sot e  ksaj dite .