(ဥက္ကဌရဲ့အရင်ယောက်ျားကပြောတယ် သူကအနက်ရောင်ကြာပွင့်လေးပါတဲ့)

အခန်း(၁၀၇)အိပ်ခန်းထဲက ဝမ်နျဲ့နျန်ရဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့

နောက်တစ်နေ့မနက်၌ ကုမ္ပဏီသွားဖို့ အမြဲတမ်းမနက်စောစောဆင်းလာတတ်တဲ့ ကုယျန်ရှန်းက သူ့နှင့်မတူပဲ အချိန်နောက်ကျသည်အထိ အိမ်ပေါ်ထပ်မှ ဆင်းမလာသေးပေ။

စားပွဲပေါ်က အေးစက်တော့မည့် စွပ်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုကြည့်ပြီး အန်တီလန် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

အိမ်ပေါ်ထပ်၏အိပ်ခန်းထဲ၌ ကြီးမားသောအိပ်ရာပေါ်တွင် အဖြူရောင်ညအိပ်ဝတ်စုံနဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်က ငြိမ်သက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည်။ အနည်းငယ်ထိုးထောင်ပွယောင်းနေတဲ့ ဆံပင်တွေက ထက်မြက်သိမ့်မွေ့ပြီး သုံးဖက်သုံးတန်မှ ရှုထောင့်စုံအောင်ကြည့်ရင်တောင် ပြောင်းလဲသွားခြင်းမရှိဘဲ တည်ကြည်နေမြဲဖြစ်သည့် မျက်နှာထားကို အပြစ်ကင်းစင်မှုအနည်းငယ်ပေါင်းထည့်ကာ ပိုလို့ ဆွဲဆောင်မှု ရှိနေစေသည်။

အပြင်ဘက်ကအလင်းရောင်က အခန်းထဲသို့ ဖြာကျနေပြီး မှေးမှိတ်နေတဲ့မျက်ဝန်းတွေလည်း ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်နှင့် ပွင့်ဟလာသည်။ အိပ်ရာပေါ်ရှိလူက ဖြည်းဖြည်းချင်းထလာပြီး သူ့မျက်ဝန်းတွေက စူးရှမှုများဖြင့်ပြည့်နှက်နေကာ ပုံဖော်မိတဲ့ အလှတရားကို ချက်ချင်းပဲ ဖျက်စီးပစ်လိုက်သည်။

ကုယျန်ရှန်းက သူ့ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ရင်း အိပ်ရာပေါ်မှာထိုင်နေသည်။
' သူမနေ့ညက အိမ်မက်ဆိုးတွေ မမက်ခဲ့ဘူး။ အဲ့ဒီအပြင် မိုးသောက်ချိန် အာရုဏ်ဦးအထိ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တဲ့ သူ့ရဲ့ အဖြစ်ကိုပြန်တွေးပြီး ခနမျှ မှင်သက်သွားခဲ့သည်။
နရံပေါ်က နာရီကို သူ မော့ကြည့်လိုက်တော့ အချိန်က တကယ်ကို နောက်ကျနေပြီ။ ကုယျန်ရှန်းက သူ့ကိုယ်ပေါ်က စောင်ကိုဖယ်ပြီး အိပ်ရာပေါ်မှ ဆင်းဖို့ ပြင်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်၌ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကနေ ရင်းနှီနေတဲ့ အနံ့လေးတစ်ခုကို ခံစားမိလိုက်သည်။

ကုယျန်ရှန်းက သူ့ခေါင်းကိုငုံ့ပြီး သူ့လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ စောင်ရဲ့အနံ့ကို နမ်းကြည့်လိုက်သည်။

'ဘုရားရေ ... သူ့ရဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံပေါ်မှာလည်း ဒီလိုအနံ့ပဲ'

ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ့အတွေးထဲသို့ ဝင်လာသည်က ဝမ်နျဲ့နျန်။ ဝမ်နျဲ့နျန်နဲ့ အတူနေခဲ့တဲ့ ပထမဦးဆုံးသော အချိန်တွေကို သူသတိရသွားသည်။
ဒီလိုအနံ့မျိုး ... နို့နံ့လိုပဲ သင်းသင်းလေးဖြစ်နေပြီး ချိုမြတဲ့ ရေမွှေးနံ့လို ဒီလိုရနံ့မျိုးကို ဝမ်နျဲ့နျန်ဆီက သူမကြာခန ရခဲ့သည်။