Frezya / Yarı Texting

FREZYA - FİNAL

6 yıl sonra...

Afra'dan

Çıktığım mahkeme salonundan kendimden emin adımlarla ilerleyerek koridorları geçtim.

Bana göre uzun olan bir aranın ardından tekrar işime dönmek mutluluk vericiydi.

Adliyeden çıkıp otoparkta ki arabamı aldım ve eve doğru sürdüm.

Bir yandan yola bakarken bir yandan da çantamdaki telefona uzanmaya çalışıyordum. Nihayet ulaştığımda Uraz'ı aradım.
Kısa bir çalıştan sonra açtı.

"Efendim bir tanem?" dedi. Sesi yorgun geliyordu.
"Ben çıktım şimdi eve geçiyorum. Sen ne yaptın?" diye sordum.
"Bende yoldayım, beş dakikaya evde olurum."

"Madem yakınsın marketten bez de alır mısın? Hepsini bitirmiş sıpa."

"Sıpa deme oğluma," dedi gerçekçi olmayan bir öfkeyle.

"Ama sıpa," dedim gülmemek için zor dururken.

"Tamam alırım. Evde görüşürüz."
"Görüşürüz," deyip kapattım telefonu.

Yarım saatlik bir yolculuktan sonra eve vardığımda tek dileğim kendimi koltuğun üstüne bırakmaktı. Tabi birde Asrın'ı mıncıklamak.

Uraz'ın evde olduğunu bildiğim için anahtar yerine zile bastım. Kapıyı neredeyse bir dakika sonra anca açabildi. Sebebi ise... Asrın'ın, Uraz'ın üstüne kusmuş olmasıydı.

"Lütfen şunu al başımdan," dedi. Her an ağlayacak gibi duruyordu. "Üstüm başım kusmuk oldu."

Kapının ağzında gülmeye başladığımda kötü kötü baktı bana.
"Gül sen gül. İnşaallah birazdan senin üstüne de kusar."
Kucağındaki bebeğe baktı. "Hadi oğlum sıra annede."

"Aman canım daha önce yapmadığı şey sanki."
Nihayet içeri geçip ayakkabılarımı çıkardım. Birkaç aydır doğum izninde olduğum için çalışamıyordum. Şimdi o aradan sonra işe gidince yorucu gelmişti.

İlk önce lavaboya gidip ellerimi yıkadım. Ardından salonda Asrın'la cebelleşen Uraz'ın yanına döndüm.

"Neriman abla çıktı mı?" diye sordum.
"Evet sen gelmeden az önce çıktı."
Neriman abla bakıcımızdı.

"Afra bu çocuk niye bana böyle bakıyor?" dedi Uraz.
"Nasıl bakıyor?"
"Dövecekmiş gibi."
Gözlerimi devirdim. Birbirleriyle hiç anlaşamıyorlardı. Uraz'ı da sayarsak evde iki tane bebek vardı.

"Kaka yapıyordur da ondan öyle bakıyordur. Hemen üstüne alınma."

"Kaka yapınca böyle mi bakıyor? Valla psikopat olacak bu çocuk ilerde."

Ayağa kalkıp çocuğu kucağıma tutuşturdu.
"Al biraz da sen ilgilen. Ben üstümü değiştireceğim. Kusmuk kokuyorum resmen."

"Uraz, hiç yemek yapacak halim yok. Bugün dışarıdan mı söylesek?" diye seslendim arkasından.

"Neriman abla gitmeden önce yemek yapmış. Isıtırım birazdan."

Asrın'ı koltukaltlarından tutup havaya kaldırdım. Bunu yapmayı çok seviyordu.
"Sen iki dakika da babayı hayattan mı bezdirdin oğlum? Aferin böyle devam."
Dediklerimi anlamışçasına güldü.