Blackpink grubunun dağılmasıyla bocalayan Rosé solo olarak devam etmeye karar verir ve hybe ile anlaşma imzalar. Yeni kariyeriyle birlikte hayatına bir anda giren Jeon Jungkook'sa zaten bozulmuş dengelerini alt üst eder.
"Ağaçta duran kuş dalın kır...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ayaklarım adım atmayı red ediyor. Bir anlığına gözlerini yum İşte burada, tut elimi Haydi geleceğe koşalım"
Elim gitar tellerinin üzerinde kayıp giderken bir yandan hata yapmamak için tabletin ekranından sözleri takip ediyordum.
"Biri bizim şarkımızı söylüyor!" diye coşkulu bir ses ardından da "biri değil hyung Rosie" dendiğini duyduğumda içten içe ama yüzüme yansıtmak istemediğim bir panikle açtığım doğum günü vlive yayınıma baktım.
Hayatımda ilk defa kendi başıma yaptığım yayınları geçtim grup olarak yaptıklarımızdan da yüksek katılıma ulaşmıştım.
Aldığım ilginin sebebi belliydi. Grubumuzun dağılışından sonra kimse fanlarla bu tarz bir etkileşime girmemişti ki sebeplerinde oldukça haklılardı.
Doğum günü yayınım olmasına rağmen ilk sorulan soruların hepsi dağılmamızla ilgili çoğu acımasızca olanlardan oluşuyordu.
Ben de kısa ve öz olarak sözleşme yenilemememizin ortak kararımız olduğundan, herkesin solo kariyerinde kendisine yeni yollar çizmek istediğinden beni,jisoo, lisa ve jennie'yi desteklemeye devam etmelerini istediğimizden bahsetmiştim.
Aramızda sorunlar olduğunu düşünmek tamamen boş bir konuydu, öyle ki sabah akşam konuşmaya devam ediyor birbirimizin her işinden haberdar oluyorduk.
Ama şu an bütün bunlardan büyük bir sorunum vardı, bu ses bangtan sunbaennimlere aitti ve adım sesleri gittikçe yaklaşıyordu.
Zaten canlı yayında onların şarkısını söylemek de istemiyordum ancak o kadar çok istek gelmişti ki, bunu fanların dilekleri doğrultusunda seçerek söylediğimi vurgulayarak almıştım gitarımı elime.
Yayından sonra prim yapıyor imalı cümlelerin instagramdaki son fotoğrafımın yorumlarına dolmasını istemiyordum.
Menajerimin burada odamı kaplayan çiçek kokuları yüzünden havalandırmaya rağmen boğulacağımı iddia ederek açık bıraktığı kapıdan içeri giren Hoseok tam bir şeyler demek üzereyken yayında olduğumu anlayarak susturmuştu kendini elini ağzına örterek.
Kapıdan tarafa bakmamaya çalışarak şarkıyı sonuna kadar devam ettirmiş bu zamana kadar öğrenip uyguladığım duygularımı saklama işinde ne kadar iyi olduğumu bir kere daha kanıtlamıştım.
"Evet pekala sanırım burada veda etmem gereken yere geldik" diye mırıldandım.
Neredeyse iki saatlik uzun bir yayın olmuştu ve bu sefer en azından yayınımın sıkıcı olduğunu söylemedikleri için mutluydum.
