I'm Pregnant / TAEKOOK

🍀15. Bölüm 🍀

HEYOO BEN GELDİM :)

Nasılsınız  ?

9K olmamıza çok az kaldı şimdiden hepinize teşekkür ederim sizi seviyorum <3

Merak ettiğim bir şey var siz ficimi nerde gördünüz de okumaya başladınız :)

Bölümü çok istediğiniz için hemen yazdım normal de daha uzun olacaktı ama çok merak ettiğiniz için sizi daha fazla bekletmek istemedim .

İyi okumalar :)

( ͡~ ͜ʖ ͡°)

   Hani bazen insanlar ' Hayatım zindan oldu ' Derler ya  bende öyle diyenlerdendim , zaman geçtikçe o zindanda beni kurtaran olmadı , hep tek başımaydım , siyah duvarların basıcı havasında eziliyor ama bir çıkış yolu bulamıyor kendi hiçliğimde boğuluyordum.  Bir gün o  zindanın duvarlarının ardında yalnız olduğumu ve birinin beni o duvarların ardından çekip kurtaramayacağını anladım. O siyah  basık olan duvarlara  resimler ekledim, gün ışığı görmeyen zindana renkli ışıklar yerleştirdim ve ışıkların ardına parıldayan çiçekler ile donattım o karanlık zindanı, o zaman anladım hayatıma karanlığı sokanda , renklendiren de benim .  Şimdi o aydınlığın yok olmasına izin vermeyecektim. 

   Beyimde öten  ses ile yüzümü  kırıştırdım . Tepemde parıldayan beyaz ışık ile gözlerimi acısa da umursamadım , yoğun hastane kokusu  ile bulunduğum yeri anlamıştım.   Kolumda bağlı olan kırmızı serum ne kadar dikkatimi çekse de etrafa bakınmaya devam ettim. Sedyenin yanında hasta yakını için ayrılmış  olduğunu düşündüğüm siyah deri koltukta , Taehyung uyuyordu.  Dolgun dudakları hafif aralanmış, her zaman çatık olan kaşları gevşemiş , her zamanınkinin aksine masum bir şekilde uyuyordu. Aklıma gelen şeyle  elimi  hemen karnıma  koydum. ' Bebeklerim!'  Yüksek sesle söylediğim için  Taehyung uyanmış hemen  ayaklanmıştı ' Jungkook noldu iyi misin ağrın var mı ?  dur ben hemen doktoru çağrıyım sen yat dinlen tamam mı?'  Taehyung odadan çıkmış doktoru çağırmaya gitmişti. Telaşlı haline ne kadar şaşırsam da , bebeklerimi kaybetmiş olma düşüncesi beynimi esir almıştı.  Gözlerime dolan yaşlar istemsizce yanaklarımdan süzülüyordu.  

 Kapının açılaması , bulanık gören gözlerimi kapıya çevirdim. Doktor  Hyunjin  gülümseyerek odaya girmişti. Ardından Taehyung odaya girmiş kapıya kapatarak hızla baş ucuma geçmişti. ' D-doktor bey b-bebeklerime n-neoldu ' Doktor önündeki dosyalara bir şeyler karalamış ve ardından bize dönmüştü. ' Jungkook bey   buraya geldiğinizde  fazlası ile kan kaybetmiştiniz , kanamayı zorlukla durdurduk merak etmeyin bebekler  gayet iyi. Kanamanın bir darbe sonucu oluştuğunu düşünüyorum ,   karnınıza her hangi bir darbe aldınız mı ?'

 Bebeklerimin yaşadığını öğrenmiş ve derin bir nefes almıştım.    Aklıma darbe olarak  alışveriş merkezinde bir çocuğun  koşarak bana  çarpası gelmişti. ' O gecenin sabahında küçük bir çocuk koşarak karnıma çarpıştı ' Taehyungun küçük bir küfür mırıldandığını duydum , sinirden kasılmış olan elini ben iyiyim anlamında tuttum. ' Ah o darbe  etkili olmuş olmalı. Jungkook bey hiç uzatmadan söylemek istiyorum , düşük tehlikeniz söz konusu , bir  kaç ay bu  tehlike devam edecek ta ki bebekleriniz büyük bir gelişim kat edinceye kadar. Bu süreçte en çok eşinizin desteği gerekiyor ,bol su tüketin ağır hiç bir şey yapmayın , yorulmayın , strese katiyen giremeyin  ve en önemlisi yalnız kalmayın. ' Bebeklerimin ne kadar yaşadığı haberini alsam da onları kaybetme riksi hala söz konusuydu. ' peki doktor bey her şey için teşekkür ederim' Doktor samimi bir gülümse ile ' Serumunuz bittiğinde taburcu olabilirsiniz daha sonra  tekrar görüşeceğiz '