I'm Pregnant / TAEKOOK

~Özel Bölüm 🥀

Heyo ben geldim :)

Nasılsınız?

Sizi ve buraları fazlası ile özledim...

Fice ne kadar devam etmek istesem de saçmaladığımı düşünmeye başladım. İlk ficim olduğu için ,acemi olduğum bir çok konu vardı. Lütfen bunları mazur görün.

Yanımda olduğunuz her an için sizlere teşekkür ederim. Bir sonraki ficlerde görüşmek üzere...

İYİ OKUMALAR 💙

Kazadan 1 Hafta sonra...

"Hepsi senin yüzünden!" Genç adam yine bütün acısını suçlu bulduğu tek kişiden çıkarıyordu... En yakın arkadaşını kaybetmenin acısını şuan bütün bedeninde yaşıyordu. "Sakin ol jimin, lütfen" Hobi arkadaşını bir yandan sakinleştirmeye çalışıyor, diğer yandan göz yaşlarını durdurmaya çalışıyordu... "Hayır! onun hayalleri vardı hepsini elinden aldın, sen bir katilsin Taehyung!" Genç adam sakinleştiricin etkisinden yeni çıkmıştı. Görünüşe bakılırsa hala siniri üzerindeydi.

Taehyung oturduğu yerden bir ruh gibi kalktı... Çocuklarını, gelecekteki eşini kaybetmenin verdiği acı onu yeterince üzüyorken bir de arkadaşlarının onun üzerine gelmesini kaldıramıyordu. Her şey onun suçuydu. Bu suçluluk duygusu onu yiyip bitiriyordu... O gün kapısı defalarca çalınmıştı. Kapıyı açtığında karşısında, altı yedi ay önce takıldığı kız maria kapısına dayanmıştı. O kadar çok şaşırmıştı ki Taehyung ne yapacağını bilememişti. Kız özlem dolu bir şekilde genç adamın dudaklarına yapışmış ve günü ateşli bir şekilde son bulmasını sağlamıştı.

Taehyung, olayın ciddiyetini daha sonra anlamıştı... Bir kaç saat sonra evlenecekti ve eşine ilk ihanetini yapmıştı. Taehyung düğün salonuna geldiği zaman almıştı kötü haberi. O an anlamıştı jungkook'a yaptığı ihaneti...

Jimin daha çok bağırdı " Senin için hazırlanmıştı! Ona yaptığın onca şeye rağmen seninle evlenmeyi kabul etti. Onun yerine senin ölmen gerekirdi!" Jimini arkadaşları tutmaya çalışıyordu eğer bıraksalar oracıkta katil olabilirdi...

Taehyung'un yanaklarından süzülen yaşlara engel olamıyordu. Son kez arkasına döndü. Eşinin toprağına son defa baktı... Sessizce mırıldandı... " Özür dilerim meleğim... Senin yerinde benim olmam gerekirdi... affet beni..." Taehyung yaptığı şeyden ne kadar pişman olsa da artık eşi, çocukları ve arkadaşları yoktu. Tam anlamı ile hak ettiği şeyi yaşıyordu... Yalnızlığın soğukluğunu nihayet o da tatmıştı...

Kalabalığın içerisinden yükselen silah sesi herkesi panikletmişti. Misafirler mezarlığın dört bir yanına kaçışmaya başlamışlardı. Kargaşanın arasında Yoongi kırmızı gözleri, dağılmış üzeriyle hızla ilerliyordu. Sinirle " Taehyung! Hak ettiğin yere kardeşimi yolladığın yere gideceksin!" Bir silah sesi daha yankılandı sessiz mezarlığa... Yoongi'yi tutmaya çalışan arkadaşları başarısız oluyordu. " Yoongi sakin ol biliyorum acın büyük kardeşini kaybettin. Ama lütfen sakinleş lütfen" Namjoon ne kadar sakin olmaya çalışsa da içten içe o da korkuyordu...

Yoongi, sinirden hiç bir şeyi idrak edemiyordu. Her şey onun için bir hayal gibiydi. Daha fazla hızlandı. Sonunda Taehyung'un karşısına geçti. Silahı ona yöneltti. "Geber piç!"... Taehyugun gözünden bir damla yaş süzüldü. Mermin soğuk hissiyatı bütün bedenini esir almıştı artık. Gözü karardı. Ve eşinin mezarının üzerine yığıldı...

Sonunu biliyordu. Bu acı ile yaşamak onu tüketecekti. Buradan ayrıldıktan sonra ilk iş kendi sonunu getirmek olacaktı. Yoongi ondan önce davranmıştı. Bu yüzden ona minnet duyuyordu...

Ne kadar hak etmese de, artık eşine ve çocuklarına kavuşmuştu...