Ineffable Decision (STEMANIANS SERIES 1)

XLVIII

"Saan next guesting mo?"

Iniangat ko ang ulo ko kay Kaiden matapos kong sintasan ang sarili kong sapatos. Kinuha ko rin ang jacket na nasa likod ng upuan ko at tumayo. I looked at him before answering.

"Hulaan mo."

He gave me a death glare but I exchange it with a smirk. Kumuha ito ng kung anong gamit sa gilid niya, he throw it to me before I could avoid it. Tangina, sapul ako sa noo.

Hawak hawak ko ang noo ko habang nakatingin sa kaniya. "Kaya ka 'di binabalikan, nananakit ka."

He just raised his middle finger to me that made me chuckled. Nawala lang ang tawanan namin nang may dumating na dalawang maharot. I shook my head to them. Magkahawak ang kamay nila at nakatingin sa isa't isa, habang tumatawa. 

Is that a result of being in love? Kung gano'n, ayoko nalang ma in love.

Pero naghihintay pa rin ako, a girl who can vibe like me, can do whatever she wants like me, can laugh like me, a year younger than me and can make my life more than an ecstasy.

And there she is. Nakakunot ang noo niya sa babaeng katabi niya at nakangiti, that's is the first time that I felt like I am dancing above the clouds, that she's more than an ecstasy to me. Ang ekspresyon niyang kakaiba na nagbibigay kilabot sa'kin. She looks like a modern girl but she's so unique for me, kung titignan.

Nang tuminging muli siya sa entablado ay napatigil ito. She was caught on guard when she found me staring at her. Nang makita ko siya ay bigla ko nalang naramdaman na gusto kong magmahal, pero kung hindi naman siya, 'wag nalang. She is my first and last choice. Parang ang sarap niyang piliin araw araw.

Her layered pitch black hair is blown by the freezing wind. Her smokey eyes was twinkling while watching me, she's so transparent even though having a dark eye is mysterious. Her skin was delicate and fair, her almond eyes was welcoming when she smiles, a pinky lips, and a pale cheeks. Her smile was the most alluring thing that I've ever seen, a melancholy was running throughout my system if she'll lose it someday.

Nang matitigan ko na siya ng sapat ay saka ko ibinaling muli sa audience ang paningin ko. Agad din akong umalis sa program nang matapos akong mag perform. Nag invite kasi si Blue na mag food trip daw kami sa kanila, ang dami niyang palusot, gusto niya lang naman makita si Jasmine. He's is transparent like the girl I saw earlier. I don't know but I saw some of their similarities, o baka guni-guni ko lang.

"Wait, kukunin ko lang ang phone ko."

Tinanunguan ko lang si Blue nang magpaalam ito. I put my arm on my knees, ipinagsiklop ko ang mga kamay ko habang inililibot ang paningin ko. Napatigil ako sa isang parte ng bahay nila nang makakita ako ng family picture.

This the first time I've been here kaya wala akong kaalam alam dito sa bahay nila. I stared at the picture frame and out of curiosity, napatitig ako sa isang babae na katabi ni Blue. Gano'n na lamang ang pag awang ng bibig ko nang mapagtanto ang babaeng katabi niya. 

I smiled like an idiot while staring at her in the picture frame. Nasa harap ang magulang nila, at nasa pagitan naman nito ang isa pang batang babae, samantalang si Blue ay katabi ang kapatid niya, they were smiling.

"Kuya! Nasaan si Mama?" Someone shouted.

Inayos ko ang pagkakaupo ko nang may pumasok. Inilibot nito ang tingin niya, she froze when she saw me. I curved a smile on my face and waved my hand to her. Napaatras ito nang bahagya.

"Hi! Kapatid ka ni Blue, 'di ba?"

Napaawang ang labi nito. "A-ah..." She nodded. "O-opo."

Ngumiti at tinanguan na lamang ako nito nang magsimula siyang umakyat papunta sa kwarto niya. Napangiti ako sa reaksyon niya. Nang lumabas naman si Blue ay nakatutok naman siya sa phone niya, kausap na yata si Jasmine.