KARA +18(YENİDEN YAZILIYOR!)

-bölüm 25-

Arkadaşlar ben bir açıklama yapmak istiyorum .. 22. Bölümdeki karakter Duygu köseoğlu'nun gerçek hayattaki kimseyle alakası yoktur . Tamamen hayal üründür.

Yazım yanlışlarım varsa şimdiden kusura bakmayın .. yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın(190-200)

Bölümü okuduğunuz saat:

İyi okumalar ✨

***

Efil kuyucu
1 gün sonra..
Öğleden sonra

Ellerim çatalı kavrarken sıkıntılı bir nefes verdim. Buradan gitmemiz gerekiyordu. Ama ben Ateş'e ulaşamıyordum. Ceren tabağını bitirmeye çalışırken ona dün aldığım kıyafetler giydirip saçını örmüştüm.
Ona bakmaya devam ettim. Yanımda param vardı ama ota boka savuracak kadar değildi otele 750 TL vermiştik ve ben bu gidişle batardım. Acilen Ateş'e ulaşmam gerekiyordu. Acilen..

Telefonuma baktım. Ben kimi arayacaktım? Ceren karnını doyurduktan sonra yola çıkmamız gerekiyordu.
"Doydum." Dedi iştahla. Ellerim yüzünü okşadı. "Birazdan gideceğiz buradan." Dedim kafasını sallarken ben ayağa kalktım ve telefonumu aldım. "Ceren hadi gitmemiz lazım." Hemen onu kaldırdım ve kapıya doğru yürüdüm. Ceren önden çıkarken hemen arkasından ben çıktım. Gündüz gözüyle bulabilirdim Ateş'in evini.

Yani umarım..

Asansöre bindik ve ben yavaşça aynaya baktım. Boğazım. Burak'ın sıktığı yer hafifçe morarmıştı ama acımıyordu. Ölecek gibi olmuştum o an. Direkt nefes alamamıştım.
Asansör ikinci katta durduğunda içeriye tamamen siyah maskeli birisi binmişti. Ceren'i yanıma doğru çektim. Kapının kapanmasıyla asansör durdu ve adama baktım.

Hızlıca elindeki iğneyi bana batırmak için kollarımı kavradı.
"Hayır!" Dedim anlık olarak. İğneyi bana batırdığı an enjekte etmesine izin vermeden vücudumdan çıkardım ve onun vücuduna batırdım. Yavaşça yere çöktüğünde asansörü çalıştırdım ve katta durdu.
Hemen asansörden inerek Ceren'i kucağıma aldım.
Seslice ofladım. Otelin önündeki arabaya koşmuştum resmen . Şu an çevrede kimse yoktu. Hızlıca arabaya bindim ve Ceren'i yan koltuğuma bıraktım. Emniyet kemerlerimizi takarken sokaktan son sürat çıktım.
"Efil. Anne?" Derin derin nefes alırken Ceren'e baktım.
"Efendim?"
"İyi misin?" İğne sadece sızlatmıştı.
"İyiyim."

Tabelalara bakarak devam ettim. Arabayı hızlı sürdüğüm için köşelerde birine çarpacağım diye.. ellerim direksiyonu biraz daha sıkı kavrarken bizim ana yola çıktığımızı farkettim.
Kocaman gülümsedim ve bağırdım.
"BULDUM!" Ceren bana dönerken gülümsemeye devam ettim.
"BULDUM YOLU BULDUM!" Düz devam ederken mutluluktan ağlayacaktım resmen.. bulmuştum. Yolu bulmuştum..

Ateş çetinoğlu

Odada duraksadım. Annemin yıllar sonra çıkıp gelmesi aklımı karıştırırken Efil'in kıyafetlerine bakıp duraksadım. Bugün babamın şirketinden sözleşme için geleceklerdi.. kendimi biraz daha toparlamıştım.. ama geceleri.. Ecem ve Furkan markete gitmişlerdi.

İnşallah bu sefer kendilerine sövdürtmezlerdi.. daha kalabalık geleceklerdi. Odanın kapısı aniden açılınca irkildim.
"Ya abi!" Adem'e baktım. "Ne?"
Sesi yükseldi.
"Abi bu bahçedeki adam kim ya ben yeni geldim diyo abi ben istemiyom yaw ben yetmiyor muyum?"
Duraksadım.
"Adem! Olum.. sen beni mi kıskanıyorsun? O da bizimle çalışacak." Dedim.
Ellerini kütletti.
"Ama abi.." gözlerimi kapatıp dudaklarımı yaladım. "Adem bir, Adem iki!" Geri sayım yaparken üç demeden odadan çıkmıştı. Ancak böyle laf anlıyordu .