Stray Kids Hwang Hyunjin ♡
- Neden aşktan korktuğunu bilmiyordum. Ancak, onu bırakmaya niyetim de yoktu. Onunla geçirdiğimiz her an hiçbir şey ifade etmiyor olamazdı, değil mi? Çimenlere uzanmış yıldızları izlerken sadece benim mi kalbim hızlı hızlı...
Dasom ile orada kaç saat oturduğumuzu bilmiyordum ama beraber olduğumuz süre içerisinde onu daha çok gözlemleme fırsatına sahip olmuştum. Bazen hareketleri donuklaşsa da genellikle gülümseyerek cevap veriyordu. Onun hakkında küçük bilgiler edinmiştim. Mesela, saçlarını kendisi boyuyordu. Evde kalan son rengin mor olması nedeniyle hafta başında saçlarını boyamıştı. Annesi onu küçükken bateri öğrenmek istediği için kursa göndermişti. Geçen seneye kadar bir grubun bateristi olarak kafelerde sahne alıyormuş. Şimdi ise çok prestijli bir üniversite olmasına gerek olmadan herhangi birinde animasyon bölümünü okumak istiyordu. Sıkı bir tutumu olmadığını ama yine de elinden geleni yaptığını söylemişti.
Bana ne yapmak istediğimi sorduğunda duraksamıştım. Elbette dansla ilgili bir şey yapmak en büyük dileğimdi, ancak içimden başka bir şeyler denememi söyleyen bir ses vardı. Kimse bana doktor ol demiyordu zaten. Yine de kuşkularım beni ele geçiriyordu. Eunbi ile ayrıldıktan sonra dört bir yanım bu düşüncelerle kaplanmıştı. Onun için ben hep yetenekli bir dansçıydım. Başka bir şey yapamayacak kadar da beceriksizdim. Onun bu tutumu beni bu hale getirmiş gibi davranmak istemiyordum. Ona suçu atıp kendimi düşürdüğüm durumu göz ardı etmek bencillik olurdu. Mantıklı düşünmem gerekiyordu. Bu konuyu şimdilik rafa kaldırmak istiyordum. Uzun bir süre orda durursa benim için iyi olurdu.
Ablamın hazırladığı akşam yemeğini büyük bir açlıkla yiyordum. Gören uzun zamandır yemek yemediğimi düşünebilirdi. Ki bu çok normal bir düşünce olurdu. Evet, yemeklerin iştah açıcı olması kesinlikle ablamın büyüsüydü. Annemin hiç bu kadar güzel yemek yaptığını hatırlamıyordum bile. Gerçi annem ne zaman yemek yapmıştı ki? Hatırlamıyordum yine. Gözlerimin önüne gelen birkaç anıdan fazlası yoktu. O taraflar bende silikti. Umurumda da değildi açıkçası. Ablamın güzel yemeklerini tadabiliyor olmak benim için yeterliydi.
Yemek çubuklarını masaya bırakan ablama ağzıma marulu atarken baktım. Anlaşılan bir şeyler söylemek istiyordu. Ağzımdakini yavaş yavaş çiğnerlen ona dikkatle bakıyordum. Tabii, duyduklarımla yediğim boğazıma takılmıştı. "Ben evleniyorum." O lafı söylemesiyle öksürük krizine girmiş onun önündeki bardağı almış bir kerede kafama dikmiştim. Elimle göğsüme vurdum. En beklenmedik haberleri böyle anlarda vermeye bayılıyordu. Zorlukla nefes alırken gülmeye başladım. Evleniyordu demek. Kaşlarını çatıp masanın üstündeki elime çimdik attı. "Gülmeni gerektiren durum ne, Hyunjin?" Dudağımı dişleyip elimi kalbime koydum. Onunla uğraşmak hoşuma gidiyordu. "Hwang Soojin... Yuvadan uçma vaktin geldi demek!" Ellerimle sahte gözyaşlarımı silip gülmemek için kendini tutan ifadesiyle boğazımı temizledim. "Sonunda sana evlenme teklifi etti ha?" Kafasını olumlu anlamda salladı. İçini çekip dudaklarını araladı. "Aslında, evlenmek gerçekten büyük bir karar. Özellikle insan kendi ebeveynlerinin bu kararla birlikte başarılı olamadığını görünce tırsmamak elde değil." Annem babamdan ayrıldıktan sonra yurt dışında hayatını sürdürmeye başlamıştı. Babam ise şu an bizden ayrı yaşıyordu. Jeju adasına taşınmıştı. Arada yanımıza uğrayıp durumumuzu kontrol ederdi. Sahi, şu an ne yapıyordu? Ablama merakla sordum. "Babamın bundan haberi var mı?" Kafasını iki yana salladı. Anlaşılan yine iletişim kopukluğu yaşıyorduk. Omuz silkip yemeğime döndüm. O da televizyondan bir haber kanalı açıp onunla oyalandı. Sofra toplandı. Herkes odasına çekildi.
Odamın camını açmıştım. Yatağımın üstünde yatan köpeğim kafasını koluma sürtüyordu. Kolumu kendime doğru çektim. Dasom'un tokası... Otobüse bindiğinde bana vermişti. Her ihtimale karşı Eunbi'yi kandırmak için. Şu an bir saç tokasına bakıp gülümsüyor olmam ne kadar normaldi tartışılırdı. Ayrılmadan önce telefon numarasını kaydetmiştim. Kang Dasom.
Gözlerimi kapadığım anda görünütüsü karanlığı aydınlatmıştı. Bana bakıp gülümsüyordu, onunla birlikte ilerlemem için bana elini uzatmış vaziyette bekliyordu. Onunla gitmeli miydim?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
hızlı hızlı bölüm atıyorum lol ben bu kurguya bayıldım umarım batırmam.. mutlu günler<3
