Saat 04:46 da dışarda tek başıma geziyordum. Ne işim varsa ! Bulunduğum sokak tenha , karanlık ve çöp konteynerleri ile doluydu. Tek olduğumdan emin olduğum için korkmadan yürüyebiliyordum. Lisemin önüne geldiğimde geceleri okulun sabahkinden daha korkunç olduğunu anladım. Biraz daha yürüdükten sonra bütün dükkanların kapalı olduğu halde köşedeki büyük dükkan -markete benzeyen dükkan- açıktı ve sanki içeri girmem gerekiyormuş gibi bir hisse kapildim ve yürüdükçe istemsizce dükkana yaklaşıyordum. İçimdeki merakı gidermem lazımdı. Kapıya yaklaştığımda ışık sayesinde gözlerimi kısmak zorunda kaldım. Bu nasıl bir ışık ? Kapı açıldı ve farklı bir dilde ses ve anlatamayacağım şekilde güzel bir ses sanki beni çağırıyordu. Sesi beni cidden büyüledi. Gözlerimi birkaç saniyeliğine kapattım. Açtığımda gözümü alan ışık kaybolmuştu ve ışık gittiği için memnundum. İçeriye girebilecektim. Açık kapıdan içeriye girdim. Ay ne pis koku ! Işık gitmiş ve onun yerine koyu kırmızı duman gelmişti. Solumda duran nostalji koltuğun tahtaları yıpranmış püskülleri sökülmüş ve koltuk çürümüştü halının üzerinde daha önce hiç görmediğim böcekler vardı ve böcekleri görür görmez çığlığı bastım. Birkaç adım ileri gittim ve az önce görmediğim bir merdiven gördüm. Neler oluyor burada ? Saatin kaç olduğunu öğrenmek için kolumda duran saate baktım. Nasıl olur ? Saat 04:46 ! Durmuş olmalı.
Vücudumda oluşan değişik hissi anlayamadım. Korku ? Heyecan ? Yoksa merak mı ? Merdivenlere yaklaştım 4 tane zar zor çıktım astımım tutmuştu ve çok yorulmuştum. Çantamdaki astım spreyinden bir nefes aldım. Ardından 3 merdiven daha çıktım. Küçüklükten kalma bir huyum var. Korktuğumda arkama bakarım. Aynen öyle oldu yine. Kafamı çevirdim ve az önceki odanın orda olmadığını fark ettim. Herşey yok olmuştu. Merdivenleri koşarak çıktım ve bir kapı vardı. Dinlenmek için son merdivende biraz oturdum ve beş dakika geçmeden o güzel ses ve o lanet koku ortaya tekrar çıktı. Ayağa fırladım. Odanın kapısını sessisce actım. İçeri girdim ve beyaz ışık da geri gelmiş oldu. Işığa doğru ilerledim. Bu şeyin kaynağını bulacaktım. Ben ilerledikçe ışık arttı ve ışığın içine daldığımda kendimi karanlık korkunç bir ormanda buldum. Arkamı döndüm ve çığlık atmayı istedım ama sesim çıkmadı. Karşımda gördüğüm şeyin gerçek olduğuna emindim. Değişik bir canavar kolkarında kalbi sökülmüş bir kız vardı ve canavar kızın kalbini elinde tutuyordu. Tekrar çığlık atacaktım yine fakat sesim çıkmadı. Ölü olan kız bana kafasını çevirdi ve benim sesimle benim yüzümle çığlık attı. Canavarın kollarındaki bendim ve ölüydüm !
