Hala güneş açmadı. Su ve yemek yok. Benden başka ve gizemli canavardan başka bir hayat belirtisi yok. Bir ev yok. Sarılacak ve bana destek olacak biri hiiç yok !
Yuruyorum durmadan. Yolun biteceği yok. Yerde duran çalılıklara ayağım takıldı ve kanamaya başladı. Cantamdan peçete çıkarttım ve bacağımı ufak bir kayanın üstüne koydum. Bacağımın kesilen yerini çevirdim ve yaranın orada olmadığını gördüm. Kan veya hiçbir iz yoktu. Ardından telefonum yine titremeye başladı. Yine bir mesaj gelmisti. Bu sefer de şeytan emojisi vardı ve şöyle yazıyordu ; "Ben olduğum sürece, burada ölmeyeceksin. Seni öldürme şerefi bana aittir . " Telefonu kapattım. Artık kim atıyorsa bu mesajları garipsemiyorum. Ama artık bu mesajlardan istemiyorum.
------------------------------------------------------------------Birkaç gün sonra-
Uzun zamandır mesaj yok. Bir haftadır acıkmadım , susamadım. Uyuyayim desem garip sesler duyuyorum.
Garip ve büyük bir patlama oldu. Ardından da alevler yükselmeye başladı. 5 dakika içinde çantamı toplayıp kaçmaya başladım. Ben koştukça alevler daha cok yayılıyordu. Sanki beni takip ediyordu alevler. On dakika boyunca koşmaya devam ettim ve bağırdım "Pes ediyorum seni kaltak. Cık ortaya artık !"
Ses yok.
Ama nasıl çağırcağımı biliyorum.
