This Is What I'm Praying For

Verse

"Engineer, tama ba ang ginagawa ko?" Tanong ko kay Rao.

"Yeah, it looks nice." He answer.

Kahapon, nung sinabi niya yun kila lolo, laking pasasalamat ko talaga dahil kung hindi niya yun sinabi sermon talaga ang maabot ko, sabi kasi ni lolo 'Balasang, kasta't oras agawid?! Agyaman ka tah nagaramid ka nasyaat haan nga palpalaran.' (Dalaga ganyang oras umuwi? pasalamat ka dahil maganda ang ginawa mo hindi kung ano-ano.)

"Sigurado Engineer ah? first time kung gawin ito. Hindi pa naman ako Architecture." Sabi ko at itinuloy ang ginagawa.

I heard his chuckle. " Yeah, you doing great."

"Okay, pag-mali dapat dalawa tayong lagot hindi lang ako ah?" Sabi ko na parang close na close lang.

"Yeah." I see his small smile before looking back in his laptop.

Sabi ko sa kaniya kailangan na talaga nating simulan dahil sa sinabi mo. Kaya ginagawa namin ngayon dito sa Restaurant.

"Ma'am, Sir kain po muna kayo." Sabi ng waiter at hinintay na ipagilid ko ang ginagawa ko bago ilapag ang pagkaing pinaluto ko.

"Engineer, kain muna tayo, nagugutom na din kasi ako." Sabi ko at tumango lang si Engineer.

Pinatay niya na ang laptop niya bago pinagilid. "Okay, lead the prayer Marie."

I thank God for the food in front of us.

Nakakamiss kang kasama kumain Engineer, yung tayong dalawa lang. Parang kailan lang sa SC tayo kumakain, ngayon dito na sa Restaurant ko. Kung dati libre mo, ngayon libre ko naman. Kung dati ang dahilan ng pagkakasabay nating kumain ay ang pangliligaw mo, ngayon naman ay ang pagiging magkatrabaho nalang natin. At hanggang dun nalang.

Patapos na ako sa pagkain ng nakita kung natataranta ang mga waiters, iginala ko ang paningin ko sa restaurant at nagulat ako ng ang daming tao! Nagpakawala ako ng malalim na hininga bago tumayo.

"Excuse me Engineer, sasamahan ko lang sila." Paalam ko kay Engineer at agad niya namang naintindihan yun.

"Gwen, ako na dyan. San ba to? Kunin mo nalang order nila." Sabi ko at tinuro ang isang mesa, sinabi sa akin ni Gwen kung kaninong order ito.

"Good evening, Madame's here's your dinner. Enjoy!" Sabi ko sa mag-kaibigan atang customer.

"Thank you!" Masayang sabi ng magandang babae, actually maganda naman silang dalawa.

"Your welcome, madame." I smile and amazed because they look like familiar to me.

"Hi, Marie. Are you working here?" I'm shock when she said that.

Iginala ko ang paningin ko sa suot ko, kung may pangalan ba ako dun o Id pero wala. Narinig ko nalang ang tawa nilang dalawa.

"Ano ka ba, Marie? Remember us? Valerie and Mary Jane." Sabi ulit ng babae.

They look familiar to me and their name's too but I just can't remember when did I get meet them.

"Mary Jane Pascua." Sabi ng isang babae.

"Valerie Pascua." Sabi naman ng babaeng kanina pa ako kausap.

I knew it, they are Pascua too. So they are my cousin's. My mother side cousin.

"I'm really sorry, I forget, mga ate?" Sabi ko at hindi pa sigurado kung tama ang tinawag ko sa kanila.

Narinig ko ulit ang tawa nila. "Yeah, Oo bb, ate, bata ka pa kasi nung huli ka naming nakita."

"Kamusta ka na?" Ate Valerie.

"Ayos naman ako, ate. Kayo? kamusta kayo mga ate?" Tanong ko.

"Ayos naman kami. We're working as a Flight Attendant in NAIA. Ikaw dito ka nag-tratrabaho? Jacob, recommend this restaurant, kaya pinuntahan namin."