It is Lust or Love?

04

-----

Masama ang loob ko! Sino ba naman ang matutuwa sa kaniya?

Gusto kong umirap.

Ang sabi nito ay gusto akong makita ni Iñigo... ngunit dinala niya lang akong muli dito sa kuta niya!

"What are we doing here?" Mataray na sambit ko. Ganito na yata talaga ako kapag -inis ako sa ugali ng isang tao. Lumalabas ang pagiging maldita na minana ko sa mommy ko.

"Ano pa ba? Iñigo is here." Suplado!

Sumunod nalamang ako dito dahil ayaw ko naman na makilag talo.

Hanggang sa makarating kame ng second floor at sa dulo ng pasilyo ay may pinasukan itong isang silid...

Tinahak ko ang pasilyo na iyon ng hindi pinapansin ang panginginig ng palad ko. Bago kase ang kwarto na pinasukan ng maniac na iyon ay ang kuwarto kung saan....

Sh!t. Ayoko nalamang alalahanin pa.

Umiling ako.. nag babakasakali na mawawaglit ang bagay na iyon sa aking isipan.

"Faster..." I heard him. Napalingon tuloy ako agad at sinalubong ako ng seryoso at suplado nitong mukha.

Napaka sungit at tikas niya kung pag mamasdan. Aakalain mong seryoso ito sa lahat ng bagay lalo na sa buhay niya.... ngunit alam ko naman ang totoo.

Isa itong binatilyo na mapag laro... pati ako ay dinamay niya.

"Oo teka!" Binilisan ko ang pag lakad at pumasok na nga sa kuwarto kung saan naroroon si Iñigo...

"Iñigo..." I called him. Ngumiti ito sa akin kaya ganun din ang ginawa ko.

Lumapit ako sa istudyante ko. Malapit ito sa akin dahil madalas ay kakwentuhan ko ito...

Marami siyang kinukwento tungkol sa kaniya pero kahit kaylan ay hindi ito nag kwento ng kahit na ano tungkol sa pamilya niya.

"Miss Farrah.." he looks so happy to see me here. Well..

"Kumusta?" I asked him. Puro pasa at sugat pa rin ang gwapo nitong mukha at ang braso niya naman ay nakapatong sa isang lamesa sa harap niya.

"I am good... still cute." Palabiro talaga ito...

"Mabuti naman."

May dextrose pa rin ito at sa kalagayan niyang iyan ay mukhang matatagalan pa bago ito makabalik sa school.

"Kuya, can you please give us some space so we can talk freely?" Balewala niyang sinaba. Napalingon naman ako sa tinawag niyang kuya. Seryoso lang ang mukha nito at napailing.

"Tss. Whateves!" Nag-dadalawang isip ito na lumisan ng silid ngunit sa dulo ay lumabas din naman ito... padabog nga lang.

Akala niya ata ay lalasunin ko ang isip ng kapatid niya.

"Sorry po Ms.Farrah if I've called you here."

"No.. it's okay."

"I have a very big problem po kase..." matamlay na sambit nito. Naawa tuloy ako lalo. "As you can see po, I can't still walk. My doctor also said na I will take a few or more months pa before my injuries on my legs will totally healed." Ganun ba talaga kagrabe iyong injury niya? Mahabagin!

"I want you to be my personal teacher.. you know.. all the subject and lesson that I should take po... Gusto ko po sana na kayo nalang ang maging instructor ko dito while I am still healing." Lalo itong tumamlay. God!