It is Lust or Love?

EPILOGUE

Hi, I'm so glad to have you 'til the end of this book. Thank you very much for reading this even tho this is not perfect.

I'll see you again for the next story that I will posted here. Enjoy reading!

______________________

Eight months after.

Halos humiga ako sa couch ng bar dahil sa sobrang pag-kahilo. Gusto ko ng umuwi dahil tapos na ang gig ko dito but I'm fucking wasted!

"Hey...."

Tangina kasing mga kano na 'yan! Mga lintek! They let me drink even tho na alam nilang hindi ako sanay! Fuck.

I'm still here in California. Dapat ay naka-uwi na ako sa tinu-tuluyan ko dito kung hindi lang ako napa-inom.

"Don't fucking touch me!!"Inis na bulyaw ko sa kung sino mang hampas lupa ang huma-hawak sa akin.

Nakaka-inis. Hindi ko alam kung nasaan ba ang mga kaclose kong staff sa bar na ito.

"I'm sorry... but you're wasted.." Napa-irap ako. Alam ko naman! Alam ko! Sino ba ang lalaking ito?

I looked at him pero blurry ang paningin ko. Meaning, I did not glance his face clearly. Umirap ako at tumayo.

Fuck. I badly need to go home! Patay ako sa kay Mom.

Hinanap ko ang sariling phone sa maliit na bag at ng makita 'yun ay agad akong naghanap ng matatawagan.

Ugh! Nakakainis. Bakit walang ibang number sa contacts ko?

Tss. I deleted everything nga pala. Even my social media account, I deactivated all of it to cut ties with.... you know.... with him.

I sighed.

Dala ng kalasingan, hindi ko alam na nag tipa na pala ako ng numero na tatawagan para sunduin ako.

It was an unexpected things to happened.

Pinag-sisihan ko agad ng sumagot ito.

Fuck.

"Yes?" Maingay sa paligid. It looks like he is in the party or what.

'You still not get over to him, idiot!'

I dropped the phone call as I walked around the bar.

Tipsy!

Wala na akong pakialam kung mabangga ako ng mga nakaka salubong ko. Manhid na manhid ang pakiramdam ko dala marahil ng alak.

Pero.... deep inside of my heart, hindi.

Hindi manhid ang pusong nag-mamahal pa.

I softly laugh, bitterly.

Masakit pa rin. Kahit ilang buwan na ang naka-lipas, masakit pa rin.

"You okay?" Someone asked. I wiped my own tears. Blurry pa rin ang paningin ko kaya hindi ko maaninag ang mukha niya.

"I'm not!" Madiin na sambit ko habang pagewang-gewang ang lakad.

"Can I drop you home? You kind of d---"

"No....way." kahit naman lasing ako, hindi ako sasama sa kaniya. No.

"Get in." Kumunot ang noo ko at napalingon sa lalaki. Fuck. Still blurry.

He pointed out his BMW.

I chuckled.

Tanga ka talaga Farrah! You have your own car stupid!