[TAMAMLANDI]
┏ • - • - • - • - • - • - ┓
... Sonunda cellat,ayaklarını kesmek zorunda kaldı.
Ama kesilen iki ayak,kırmızı ayakkabılar ile dans etmeye devam etti...
Bazı şeyleri ne kadar istesekte parçalayamaz,vazgeçemez,kurtulamazdık..
Vampirin...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
┏ • - • - • - • - • - • - ┓
Hans Christian Andersen'ın yazdığı,Kırmızı Pabuçlar'ı biliyor musunuz?
Küçük bir kız,dindar bir kilise de olsa bile her yerde kırmızı ayakkabılar giyerdi.
O ayakkabıları giydiğiniz zaman ayaklarınız kendiliğinden dans etmeye başlar ve o ayakkabıları çıkaramazdınız.
Ama öyle olsa bile,küçük kız ayakkabılardan hiç vazgeçmedi.
Sonunda cellat,ayaklarını kesmek zorunda kaldı.
Ama kesilen iki ayak,kırmızı ayakkabılar ile dans etmeye devam etti...
Bazı şeyleri ne kadar istesekte parçalayamaz,vazgeçemez,kurtulamazdık..
Vampirin insana olan aşkı da böyleydi işte.. Ne mesafeler vazgeçirebilmişti vampiri, ne de adamın gizemli ve korkutucu oluşu.
Elleri tavandaki zincire bağlıydı, dizleri üzerinde oturuyordu, gözleri kapalıyken derin nefes alıp verişleri duvarlara çarpıp ona dönüyordu.
Neredeydi bilmiyordu ama hatırladığı son şey ,takip ettiği adamın arkasından elindeki mektupla ilerlerken birden burnuna bastırılan bezle düşüp bayılmasıydı.
Adım seslerini duyduğunda ,korkuyla kıpırdadı bu zincirlerini ses çıkarmasına sebep olmuştu.
Ah Newton'un yanına düşen elma, bu çocuğun başına düşmeseydi ya da aşk meleğinin oku ile vurulmasaydı bunların hiçbiri olmayacaktı!
Tanıdık erkeksi parfümün etrafına yayılmasıyla beraber nefesi hızlanırken gözlerindeki bandajin alınması ile kırmızı gözlerini ,karşısındaki adamın kehribar gözleri ile buluşturdu. "Kimsin sen? "
"B-ben.. " Cevap veremeyerek başını eğdiğinde çenesinden sertçe tutulması ile tekrardan kehribarlara bakmak zorunda bırakılmıştı. "Söyle." Adam görüntüsünün aksine aşırı sakin konuşurken karşısında korkudan titreyen kırmızı gözlü, siyah uzun aralarında kırmızılar olan saçları ,kırmızı dolgun dudakları ,minik burnu olan bedeni inceledi baştan sonra. Basenleri kalındı , kalçası büyüktü, minik parmakları vardı, aleti anladığı kadarıyla küçüktü ,göğüsleri bir erkeğe göre biraz daha büyüktü.. Minik bir yüzü vardı ,boyu -ona göre- baya kısaydı, beli inceydi..Üzerinde kırmızı örgüden üst kısımları fırfırlı göbeği açık bir bluz vardı. Altında ise kısa siyah bir şort..Bilekten bağlamalı kırmızı ,kalın siyah tabanları olan topuklu bir ayakkabı giyiyordu.
"İsmim Marceline.. Amacım sizi rahatsız etmek değil-"
"Dalga mı geçiyorsun? Gerçek ismin ne? " Adamın sertleşmeye başlayan sesiyle beraber korkarken "Y-yemin ederim ismim Marceline." Diye mırıldandı.
"Nerelisin? "
"T-Transilvanya.. Babam oralı,annem ile burada tanıştılar. "
"Kime çalışıyorsun? " Diye sordu kehribar gözlü..Minik beden hızlı hızlı başını olumsuz anlamda salladı. "Kimseye, kimseye çalışmıyorum. "
