[TAMAMLANDI]
┏ • - • - • - • - • - • - ┓
... Sonunda cellat,ayaklarını kesmek zorunda kaldı.
Ama kesilen iki ayak,kırmızı ayakkabılar ile dans etmeye devam etti...
Bazı şeyleri ne kadar istesekte parçalayamaz,vazgeçemez,kurtulamazdık..
Vampirin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
┏ • - • - • - • - • - • - ┓
Marceline büyük villaya hayran gözlerle bakarken yanlarında yürüyen korumalar, önde yürüyen adamı koruyordu...Oysa Marceline tek başına koruyabilirdi kehribar gözlü adamı.
Eve girdiklerinde hizmetlilerin hepsi yan yana sıra olmuştu. Karan yaşlı bir kadının kulağına eğilip bir şeyler söyledikten sonra kadın bir kaç genç kızla beraber üst kata çıktı, koşar adımlarla. Başka bir orta yaşlarda kadın, Marceline'e "Benimle gelin." Dedi. Önden ilerlerken Marceline, kehribar gözlünün başıyla giden kadını göstermesi ile heyecanla arkasından ilerledi.
.
Karan kapının çalması ile "Gel." Derken, aralanan kapıdan başını uzatan bedene baktı. Elindeki şarap bardağını dudaklarına götürerek siyah deri koltuğa oturdu, bacaklarını açarak. "Orada dikilmeye devam mı edeceksin? "
Marceline sertçe yutkunarak içeriye girdi..Üzerinde kalçasının biraz daha altında biten siyah bir sweat ,dizlerinde biten siyah çoraplar vardı. "Üstündekini kaldır. " Diyerek şarabından bir yudum daha aldı kehribar gözlü. Minik beden sweatin ucunu tutup yukarıya doğru sıyırdığında dantelli kırmızı çamaşırı gözler önüne sermiştu..Keyifli bir kahkaha duyduğunda utanarak indirdi sweati.
"Söz dinleyen bir bebeksin..Ve bu hoşuma gidiyor. Gel buraya" Diyerek bacağını patpatladı Karan. Minik beden parmakları ile oynayarak yanına geldiğinde ,belinden tutarak bacağına oturttu. "Lensleri çıkarmamışsın. "
Marceline "Lens değil onlar.. Gerçek gözlerim. " Diye mırıldandı ama Karan ona inanmamıştı belli ki. "Senin gözlerin gibi gerçek. " Diye fısıldadı bu sefer, gözleri şaraba kaymıştı.. Ah açıkmıştı, kırmızı herhangi bir şey yeterdi ona.. Çamaşırlarına saldırmamak için zor durmuştu hatta.
"Şarap seviyor musun? " Diye sordu Karan ve olumlu bir baş sallaması aldı. Gülerek bir yudum daha aldı şaraptan ama bu sefer temizlemedi dudaklarını. Yüzünü minik bedene yaklaştırıp "İç o zaman. " Dediğinde minik bedenin ,elindeki şaraba atlayacağını elbette tahmin etmemişti.
Gözleri irileşirken şarap bardağını diğer tarafa tuttu bu yüzden minik bedenin elleri boşluğa giderek, bacaklarına düşmüştü. Sweat aşağı kayarak dolgun kalçaları ve kırmızı çamaşırı açıkta bırakırken, aç gözlerle şaraba bakan çocuğa sinirle "NE YAPIYORSUN!? " Diye gürledi.
"E iç o zaman dedin! " Diye karşılık verdi Marceline ve kalçasına sert bir şaplak yedi. Acıyla inleyerek öne hafiften savrulurken irileşen kırmızı gözlerini kaçırdı ,adamın sinirle parlayan kehribar gözlerinden. "Bana sesini yükseltme! Ayrıca bardağa atla demedim. Daha ilk günden gözüme batmaya başladın çocuk. " Karan elindeki şarabı kenarda ki masaya koyup minik bedenin karnına doladı kolunu ve ayağa kalktı onunla beraber haliyle Marceline'de ayağa kalkarken ,utanarak parmakları ile oynamaya başlamıştı. "Ama bana söz dinliyorsun, hoşuma gidiyor demiştin.. "
