KARAN

38. Bölüm

Yeni bölüm ile merhaba :) Umarım iyisinizdir ve bizimlesinizdir 🤎 Fazla uzatmadan keyifli okumalar diliyorum 🙂

Multimedya: Seni bir tek

Erva'dan;

Uzun bir süre birbirimize baktık elini saçıma götürüp okşadı "Sen ciddisin!" Dedim şok olmuş bir şekilde "Evet!" Dedi gülerek topuzumdan çıkan bir tutam saçı kulağımın arkasına attı ve yanağımı okşadı. "Ama... Ama nasıl benden deli gibi nefret ediyordun!" Dedim "Evet sana olan öfkemi yitirdiğim için senden nefret ediyordum etmek istiyordum." Dedi Dara'nın dedikleri aklıma geldi "Şimdi sana sarılıp uyumak istiyorum." Dedi belime sarıldı ve kafasını boynuma gömdü. Ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum bir kaç gündür yaşadıklarımın ağırlığını atamadan Karan'ın kalbimde deprem etkisi yaratan itirafı düşünme yetkimi kayıp etmeme neden olmuştu. Yarın düşünmek için çokça vaktim vardı.

Yanağımda hissettiğim ten ile gözlerimi araladım bana gülen Karan ile rüya olduğunu anlamam uzun sürmedi "Rüyalarıma girme." Dedim gözlerimi kapayıp bir kaç saniye sonra tekrardan aynı hissi yaşadım ve kulağıma "Gerçeği buradayken rüyada kalmaz." Dedi gülerek "Sen hâlâ ciddisin!" Dedim dün yaşadıklarımızın yalan olma ihtimalini ölçmeye çalışarak "Ne kadar ciddi olduğumu görmek ister misin?" Diye sordu kafamı evet anlamında sallayıp ona baktım yüzümdeki saçı kenara çekti eli ile yanağımı okşadı ve üzerime eğilmeye başladı. Anın getirdiği his gözlerimi kapatıp bekliyordum ki çalan kapı ile telaşlanıp ayağa kalktım. Küfür ederek yatağa yatan Karan'a gülmemek için ellerim ile dudaklarıma baskı yaptım. Kaşlarını çatıp bana baktı koşar adımla kapıyı açtım "Günaydın Erva hanım kahvaltının hazır olduğunu söylemek için geldim." Dedi Aysel abla "Tamam Aysel abla geliyoruz." Dedim, tebessüm ederek gitti kapıyı kapattım arkamı döndüğümde dibimde duran Karan'ı beklemediğim için çığlık attım. Eli ile ağzımı kapatıp "Herkesi başımıza toplayacaksın!" Dedi "Sende sessiz sessiz ne duruyorsun dibimde!" Dedim kapı ile arasından çıkmaya çalışırken elini kapıya koydu ona bakıp sabır ile nefes verdim diğer taraftan çıkmaya çalışırken bu sefer o elini kapıya yasladı. Ne der gibi ona baktım. Üzerime eğilirken "Nerde kalmıştık?" Diye sordu kolunun altından çıkıp "Kahvaltıya çağırmışlardı." Dedim banyoya koşarak. Elimi yüzümü yıkayıp çıktım peşimden Karan girdi.  Giyinme odasına giçip bir elbise aldım ve giydim aynada yakasını düzeltilen "Tüh kaçırdım!" Diyen Karan'a baktım, şuan ciddi anlamda korkmaya başlamıştım. Yanıma doğru yürüdü "Bir şey mi oldu?" Diye sordu "Hayır ne olabilir ki." Dedim hızla odaya geçip peşimden  geldi "Gerçekten mi?" Dedi gülerek, odadan çıkarken "Ne gerçekte mi?" Diye sordum "Telaşlanıp kaçtın." Dedi sırıtarak "Hayır kaçmadım ve telaş da yapmadım! Kahvaltıya bekliyorlar ondan acele ettim." Dedim aşağı doğru inerken merdivenlerde bana yetişip elimi tutmaya çalıştı "Ne yapıyorsun!" Dedim kolumu çekerek "Elini tutuyorum. Karımın elini tutamam mı!" Dedi "İnsanlar görecek!" Dedim "Bende görsünler diye tutuyorum zaten." Dedi elimi yakalayıp.

Önden giderken elimi çekmeye çalıştım ama daha sıktı tuttu masaya yaklaşırken bütün gözler bizdeydi. "Ne o el elesiniz?" Diye sordu Halit dede "Karı koca onlar Halit onlar el ele gezmeyecek de biz mi gezeceğiz." Dedi gülerek Dara, Halit dede gülerek "İlk defa görüyorum şaşırdım." Dedi "Bundan sonra hep görürsün dede." Dedi Karan beni yanına oturtturup "Öyle mi?" Dedi gülerek Halit dede bana baktı. "Dün fazla hasar aldı her halde gece de öpüş-" diyen Bartın'a kötü kötü baktım "Öyle bakma Erva korkuyorum!" Dedi gülerek "Öyle mi. Oh oh iyi torun da gelir o zaman." Dedi Halit dede yutkunamayıp öksürmeye başladım "Heyecanlandı." Dedi Bartın gülerek Karan eli ile sırtıma hafif vurarak "Dikkatli ye!" Dedi "Siz gerçek misiniz?" Diye soran Araf'a "Dün gece rüyadaydılar etkisi geçmedi her halde öpücüğün." Dedi gülerek "Utandırma gelinimi!" Dedi Halit dede kızarmış gibi yaparak. Herkes yemeğine döndüğünde biraz daha rahatlamıştım.